Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1842

De Points d'Alençon.

Onder de regering van lodewijk XIV leefde in het zuiden van Frankrijk een zeer rijk Edelman, die op zekeren tijd besloot in het huwelijk te treden. Zijne bruid was eene schoone en brave jonge juffer uit Bretagne. Lodewijk XIV onderteekende zelf het huwelijkscontrakt, en eene maand lang sprak men ten hove van niets anders dan van de prachtige bruidsgeschenken, welke de Hertogin van l. bekomen had, maar vooral van een stuk kant, hetwelk de Hertog voor meer dan honderdduizend kroonen te Venetië gekocht moest hebben. Het gedurig ophalen hiervan verdroot colbert, die daarop eene Memorie aan den Koning inleverde, bij welke hij aandrong, het kantwerken ook in Frankrijk

[p. 565]

in te voeren. De Koning, om de waarheid van het gerucht te onderzoeken, deed den Hertog zelven bij hem ontbieden, en vernam werkelijk, dat hij de kanten voor zijne bruid met 400,000 livres betaald had. Dit besliste; de Koning keurde colbert's voorslag goed. Er werden dertig kantwerksters uit Venetië ontboden en tweehonderd Vlaamsche meisjes onder haar opzigt gesteld, om in hare kunst onderwezen te worden. Men plaatste leermeesteressen en leerlingen in een klooster van Normandije; en weldra was colbert in staat den Koning proeven van de verkregene bekwaamheid dezer laatsten voor te leggen: het waren de sedert zoo beroemde points d' Alençon. Deze soort van kant kwam binnen kort, aan het hof en in de stad, algemeen in de mode; zij verdrong de Venetiaansche, en staat nog heden, gelijk men weet, bij onze dames in geene geringe achting.