Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1842

Bijzondere genegenheid van het Londensche graauw voor de nalatenschap van vrekken.

Onder de hartstogtelijke geneigdheden van het Londensche, en wel over het algemeen van het Engelsche graauw, behoort ook de minder bekende, maar opmerkelijke drift, om iets uit de nalatenschap van den een' of anderen overleden zoogenaamden miser, dat is vrek, vooral deszelfs kleedingstukken of huisraad, aan te koopen, in gevalle hij namelijk, hetgeen van zelf spreekt, bekend staat een groot vermogen achtergelaten te hebben. Het Londensche gemeen handelt hierin op de door velerlei vroegere en latere voorbeelden gewettigde onderstelling, dat in deze of gene oude pantoffel of andere dergelijke prullen een rolletje souvereinen of een pakket banknoten verborgen mag zijn; en zoo ontstaat bij dergelijke boedelveilingen een letterlijke wedstrijd om iets van die dingen te bekomen, zoodat menige gescheurde flanellen hemdrok tegen eenen prijs verkocht wordt, waarvoor men zich gemakkelijk een dozijn nieuwe had kunnen aanschaffen. Een schouwspel van dien aard heeft onlangs te Londen de verkooping der goederen van eenen afgeleefden gierigaard, met name smith, geleverd. De aandrang van het gepeupel naar het armoedige steegje, waar hij gewoond had, was zoo groot, dat de policie in de zaak tusschenbeiden komen moest. Eenige oude gebedenboeken en andere geschriften, die met elkander naauwelijks ettelijke stuivers

[p. 376]

waard waren, werden tot overmatige prijzen opgejaagd, omdat de koopers er met zekerheid op meenden te kunnen rekenen, dat zij tusschen de bladen of in den band honderden en duizenden aan banknoten verborgen zouden vinden. - Deze vrek, die een aanmerkelijk aantal huizen naliet, welke hij zelf in onderscheidene wijken der stad Londen had doen bouwen, en die daarenboven een ontzettend vermogen in geld en effecten bezat, maakte nog kort vóór zijnen dood alle klein ijzerwerk, bij voorbeeld aan deuren, vensters enz., hetwelk zijne talrijke nieuwe timmeraadjen vereischten, met eigene handen, en leefde daarbij van het grofste brood, van uijen en ander even onkostbaar voedsel. Met de anecdoten, die van zijne alles te boven gaande gierigheid in omloop zijn, zou men een boekdeel kunnen vullen. Een beruchte Londensche vrek van vroeger' tijd, elwes geheeten, van wien in die stad nog vele sprookjes verteld worden, moet met hem op verre na niet te vergelijken geweest zijn.