Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1840

Nieuwe dievenstreek.

Onlangs verschijnt 's morgens vroeg een goed gekleed heer aan het bureau van den schouwburg te Brussel, en verneemt met ongeruste haast, of men 's avonds te voren in de zaal niet iets van waarde gevonden heeft; hij had, zeide hij, eene doekspeld van briljanten verloren, herinnerde zich, dezelve bij het plaatsnemen in den schouwburg nog gehad te hebben, en had ze niet meer, toen hij in zijn hôtel terugkwam. Daar men hem zijne vraag met neen beantwoordt, schijnt de vreemdeling zeer aangedaan, en beklaagt bitter zijn verlies, alzoo de doekspeld van groote waarde is. Hij vraagt om raad, hoe hij het moet aanvangen, om zijn kleinood bij openbare aankondiging terug te vragen; en daar hij overtuigd is, hetzelve in den schouwburg verloren te hebben, hoopt hij, dat de directie hem wel veroorloven zal, den vinder aan haar te verwijzen. Dit zijn verzoek hem toegestaan zijnde, magtigt hij de directie, om aan den vinder eene belooning van 200 francs te betalen, geeft eene naauwkeurige beschrijving zijner speld, en neemt zijn afscheid. Het duurt niet lang, of men ziet werkelijk briefjes aanplakken, inhoudende dat er eene briljanten doekspeld in of om-

[p. 624]

streeks den schouwburg verloren is, en dat de eerlijke vinder verzocht wordt, dezelve tegen eene belooning van 200 fr. bij de directie van den schouwburg terug te brengen. Na verloop van eenige uren verschijnt bij dezelve werkelijk een man, en zegt, dat hij gelooft het verlorene kleinood gevonden te hebben; hij laat het zich naauwkeurig beschrijven, om zich te overtuigen, dat het het ware is, overhandigt het, ontvangt het loon, en gaat heen. De directie wacht lang vergeefs op den gewaanden verliezer, en zal zeker nog lang kunnen wachten, want bij nader onderzoek bleek, dat de teruggebragte diamantspeld valsch en geene vijf francs waard was. - Hoe kunstig berekend, zoo wel op het waarschijnlijk slagen van het plan, als op het straffeloos blijven der beide gaauwdieven, ingeval van te vroege ontdekking!