Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1840

Iets over de Engelsche bedelaars.

De Engelsche bedelaar zwerft gaarne van stad tot stad. Elk dorp heeft een huis, waar reizigers van geringere klasse een onderkomen vinden. Zij vertellen aan de barmhartige lieden der plaats, dat zij werk zoeken; maar elken ochtend bidden zij den Hemel, dat zij het niet vinden mogen. Van des morgens vroeg af beginnen zij te wandelen, en keeren eerst des avonds in hun slaaphuis terug. Aldaar ontzien zij geen geld, en verteren in drank alwat de dag hun opgebragt heeft

[p. 364]

Overigens, laat hun zak vol of ledig wezen, zijn het meestal vrolijke gasten, en des te meer genegen, om met den burger den spot te drijven, naarmate zij zich voor hem meer vernederd hebben. Zij berigten elkander onderling, waar de huizen zijn, in welke men het best iets opdoet, en verdeelen hunne rondtogten op de geschiktste wijs, om elkander niet in den weg te zijn. Ieder hunner wordt door zijne voorgegeven vrouw of dochter vergezeld. Een in den omtrek van Deptford welbekende Neger, die er op de straten zingt en danst, trekt zelfs met twee vrouwen rond, en wint in overvloed, om in beider behoeften te voorzien.

Gewoonlijk betalen zij drie stuivers voor hun nachtverblijf; meestal slapen zij twee aan twee in één bed; somtijds liggen er tien of twaalf op dezelfde kamer. De slaaphuishoudster te Wisbeach, Zantje de Tijgerin, heeft het afschuwelijkste dier sluipholen. Zij koopt gestolen goed van elken aard en alle waarde.

Zie hier de lijst der handwerken en beroepen, welke gasten aan de slaaphuizen leveren; elk heeft zijnen bijzonderen dievennaam:

1^o. Zij, die het land in eenen bijna volstrekten staat van naaktheid doorkruisen, bedelende om kleederen en om brood. Zij winnen ongeveer drie schellingen daags. In hun slaaphuis hebben zij goede warme kleeding, en zij bedienen zich daarvan ook om te reizen, wanneer er niet al te veel huizen op den weg zijn. Alvorens eene stad binnen te gaan, trekken zij alles weder uit, zelfs schoenen en kousen, takelen zich toe als de armste schooijers, zenden hunne pakkaadje en hunne vrouw naar het slaaphuis, en beginnen daarna te bedelen aan de eerste woning, welke zij ontmoeten. Voorziet men hen van kleeding, dan verkoopen zij in de eerste kroeg de beste hetgeen de deernis hun geschonken heeft, en eer zij de plaats verlaten, is alles verzopen.

2^o. De valsche gouden-ringenmakers, aan welke oude koperen knoopen de grondstof leveren. Die soort van ketellappers nemen vooral de boerinnen zonder ondervinding tot het voorwerp hunner bedriegerij. Zij winnen tot 20 of 25 schellingen per dag.

3^o De voddenkoopers, die zich allerlei prullen, meestal op crediet, doen leveren. Zij brengen ze in hun bekende voddenhuizen, waar zij met papier en schrijfboeken betaald

[p. 365]

worden, welke zij vervolgens in dorpen en boerenwoningen gaan uitventen. Deze lorrenwinkeliers zijn tevens bijna allen helers van gestolen goed; men koopt er alles, van ijzeren hoepels tot gouden ringen.

4^o. Artsenijverkoopers. Over het algemeen zijn dezen goed gekleed, en doen hunne komst in de dorpen voorafgaan door eene ronddeeling van gedrukte papieren, waarin de gelukkig geslaagde genezingen, welke men hun te danken gehad heeft, met veel omhaal van woorden worden opgehemeld. Des anderen daags verschijnen zij overal, waar men zulk een prospectus heeft achtergelaten, en verkoopen hunne waar tegen onderscheidene prijzen, van 10 schellingen tot een' halven, naar mate van de meerdere of mindere ligtgeloovigheid, welke zij bij den kooper waarnemen, of ook naarmate der dosis van kwakzalverskunst, welke den verkooper is toebedeeld. Het voorgewende heel- en heilmiddel is meestal een afkooksel van deze of gene kruiden, die het gemakkelijkst te bekomen zijn. Men heeft een aftreksel van water, thee en zout, met brandenetelknoppen groen gekleurd, tot voor tien schellingen zien verkoopen. Die klasse van bedriegers is rijker dan de vorigen; sommigen hunner ontvangen, of, wat nagenoeg hetzelfde is, winnen tot twee pond sterling daags. Zelden komen zij naar Londen.

5^o. Slagtoffers van onlangs gebeurde ongelukken. Hunne kleeding kondigt eenige fatsoenlijkheid aan. Nu eens is het een pachter of een koopman, die door een' brand tot armoede gebragt, dan weder een koopvaardij-kapitein, wiens schip verongelukt is; deze laatsten komen na den eenen of anderen zwaren storm overal te voorschijn; soms ook handelsbedienden, welken het bankeroet hunner principalen van bestaan beroofd heeft. Bij alle zoodanigen is de schellingsbrief (het port-ophalen voor verdichte of looze brieven) ook menigvuldig in gebruik. Weten zij hun woord goed te doen, alsdan brengt hunne broodwinning hun nog al vrij wat op. Hunne beste kalanten zijn oude weekhartige dames.

6^o. Waarzegsters. Als heidinnen gekleed, weten de vrouwen der bedelaars zich ook niet zelden een aardig dagloon te verschaffen; het stijgt soms tot 3 à 4 schellingen.

7^o. Bedelaars zonder eigenlijken neringstak.

8^o. Stelende bedelaars. Deze gaan paarsgewijs. Een hunner meestgewone kunstgrepen is de volgende: Wanneer het donker geworden is, treden zij in eenigen winkel binnen, waar de verkooper, of liever nog verkoopster, achter de toonbank zit. Een van hen koept iets, en bij het betalen laat hij een stukje geld op den grond vallen. Met de kaars in de hand bukt zich meestal de winkelierster, om te helpen zoeken. In dien tusschentijd grijpt de makker, wat hij best aan waar bereiken kan.

9^o. Zwavelstok-verkoopers.

10^o. Liedjeszangers.

[p. 366]

11^o. Vervaardigers van gemeene zeep, waaraan zij de gedaante en al het voorkomen van Windsor-zeep weten te geven.

12^o. Paraplui-lappers, die, als men er niet op past, in éénen ochtend geheel een dorp er van ontledigen kunnen. Die oude parapluijen worden vervolgens te Londen verkocht, op avonden, wanneer het zwaar regent.

13^o. Joden, die, wel is waar, niet ligt zelven stelen, maar nog erger doen, want zij moedigen tot diefstal aan. Geen stadje is er, of het heeft zijnen Jood, die er het zij gezeten is of van tijd tot tijd komt. Steeds zijn de dieven zeker; binnen een etmaal den een' of anderen Jood te vinden, die het gestolen goed of koopt, of ten minste verheelt.