Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1840

[p. 407]

Feestrede bij de viering van het vijs-en-twintigjarig bestaan des Nederlandschen Bijbelgenootschaps en der Afdeeling Schouwen en Duiveland van hetzelve; uitgesproken te Zierikzee, den 24 Nov. 1839, door den Medebestuurder der Afdeeling H.M.C. van Oosterzee, Predikant te Elkerzee. Te Zierikzee, bij J. van de Velde Olivier. 1840. VI en 30 bl. f :-40.

Het vijfentwintigjarig bestaan van het Nederlandsche Bijbelgenootschap gaf eene gepaste aanleiding tot het houden van feestredenen. Van die, welke het licht hebben gezien, is, voor zoo verre zij der Redactie vroeger zijn toegezonden, in N^o. V en VI van dezen jaargang van ons Tijdschrift verslag gegeven. De nu aangekondigde gewierd haar eerst onlangs, dewijl, gelijk de Schrijver in het Voorberigt meldt, de uitgave door bijzondere omstandigheden vertraagd is.

Beter laat dan nooit, mag men hem hierop toevoegen, wanneer het geschrevene en uitgesprokene der uitgave waardig is. En Rec. houdt deze Feestrede voor overwaardig, om niet slechts door hen, die haar hooren mogten, maar door alle Bijbel- en menschenvrienden, ja door alle vrienden van smaakvolle en kernachtige lectuur, gelezen, behartigd, in hunne boekerij geplaatst te worden.

Zij is opgedragen aan den Vorstelijken Beschermheer des Genootschaps; een gelukkig denkbeeld, waarop, zoo ver Rec. weet, de Heer van oosterzee, alleen gekomen is. De tekst is II Cor. II:14, en wordt kortelijk in het verband toegelicht. Alle Leeraars, zegt de Redenaar verder, (wel te verstaan die, welke aan hunne roeping beantwoordden) van paulus tijd af tot op heden, hebben dien vriendelijken geur van kennis, van welken de tekst gewag maakt, over den aardbodem verspreid, hebben dat gedaan uit Gods Woord, en hebben dus dezelfde dankstof als de groote Apostel.

Bij de ontwikkeling van dit onderwerp bepaalde de Re-

[p. 408]

denaar zijne toehoorders: 1. op den aard van het werk der Bijbelverspreiding; 2. op hetgeen dit werk reeds tot stand gebragt heeft, en eindelijk 3. op den ruimen omvang van hetgeen daarin nog te doen is. Deze oogpunten zijn andere, dan die, waaruit de zaak, in de overige ook door ons gelezene belangrijke Feestredenen te dezer gelegenheid, beschouwd is. Dit geeft (zeggen wij het Voorberigt na) eene aangename verscheidenheid, bij overeenstemming in de hoofdzaak. In het laatste gedeelte der Redevoering wordt, naar aanleiding van het voorafgegane, tot dankbaarheid, ijver en vertrouwen opgewekt. Zij werd afgewisseld met koorgezangen, door den Heer Mr. j. berman te Zierikzee vervaardigd, door het Zierikzeesche Zanggezelschap Arion uitgevoerd, en hier, even als de verzen, door de Gemeente uit de Psalmen en Evangelische Gezangen aangeheven, ingelascht; terwijl aan het slot eenige Aanteekeningen, meestal de Feestviering zelve of de Geschiedenis der Asdeeling betreffende, gevonden worden.

Tot eene proeve van den krachtigen en levendigen, blijkbaar uit het hart gevloeiden stijl, kiezen wij, niet omdat zij fraaijer, maar omdat zij korter is dan vele andere, de volgende plaats, waarmede de schets van den aard der Bijbelverspreiding besloten wordt: ‘Waar Gods woord wordt verspreid, daar behaalt de menschlievendheid de schoonste zegepralen, heerlijker, dan waar zij den hongerige spijzigt en den naakte kleedt, omdat de geest meer is dan het ligchaam, en de onverderfelijkheid het verderfelijke ver te boven gaat. Waar de Bijbel wordt verspreid, daar lagchen de Engelen Gods dat goede werk vriendelijk toe, want daar leert de jongeling, hoe hij zijn pad zuiver kan houden; daar erlangt de grijsheid den besten stas; daar leert de rijke zijne behoefte kennen, en de behoeftige zijnen rijkdom; daar bekomt de verlegene raad; de tranen der droefheid droogen op; de menschelijke maatschappij verkrijgt de beste waarborgen van rust en veiligheid, troonen de magtigste steunsels, de aarde den grootsten zegen. Ja, de verspreiding van den Bijbel is een heerlijk werk, want waar zij arbeidt, daar wordt verdreven wat menschelijk geluk ver-

[p. 409]

woest, en een deel van de zaligheid des hemels nedergelokt op aarde. Ja, wij mogen God danken, wanneer hij door ons den reuk zijner kennis openbaar maakt op alle plaatsen!’

De waardige Leeraar, naar wij meenen nog in de kracht des levens, ondervinde zegen op hetgene hij, in zijnen tegenwoordigen en lateren ruimeren werkkring, die eenen zoo talentvollen Man voorzeker wel zal worden aangewezen, tot verspreiding, regt verstand, waardering en naleving van den hem zoo dierbaren Bijbel toebrengt en verder toe moge brengen!

Ook de Koorgezangen zijn verdienstelijk, en moeten bij goede uitvoering voldaan hebben. Op enkele minder vloeijende regels, als: Welzalig, dien die gave uw's Geest Is neêrgedaald van boven! mogen wij, hier vooral, niet vitten.

Het boekje beveelt zich ook door eene nette uitvoering aan.