Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1839

Vertoog over de eerste Grondslagen van het Strafwezen, door Mr. L.A. Schroeder Steinmetz. Te Groningen, bij W. van Boekeren. 1837. In gr. 8vo. 82 Bl. f :-90.
Tegenwoordige gesteldheid der Engelsche Staatspartijen, Tories, Whigs, Radicals en Conservatives, toegelicht ter gelegenheid van de troonaanvaarding der Koninginne Victoria. Fragment uit een nader in het licht te geven Handschrift. (Herinneringen uit Engeland.) Te Kampen, bij K. van Hulst. 1837. In gr. 8vo. 51 Bl. f :-60.

1. De Heer Mr. schroeder steinmetz bestrijdt, op eene krachtige, doch tevens redelijke en overtuigende wijze, ofschoon dan ook in een' dikwerf ingewikkelden stijl, naar de manier der meeste Duitsche prozaschrijvers, zoo wel de zoogenaamde geregtigheids- en absolute, als de zoogenaamd relative theoriën, in het leggen der grondslagen van het Strafregt. Vooral verzet hij zich tegen hen, die het bestaan van een natuurlijk Strafregt ontkennen, en slechts van een Strafregt in den Staat willen weten. Te regt betoogt hij de onmogelijkheid van eenig regt in den Staat, zoo het niet vooraf reeds buiten den Staat aanwezig was, daar de burgers aan hunne Overheden geene regten ter uitoefening in de maatschappij konden overdragen, dan die zij buiten de maatschappij reeds bezaten. Maar even als de handhaving van het burgerlijk, zoo is ook die van het Strafregt, tot beveiliging van onszelven en anderen, buiten de maatschappij uiterst moeijelijk en doorgaans onmogelijk. Dit neemt echter het regt zelve niet weg. In den Staat verkrijgt de Overheid

[p. 577]

het regt van elk bijzonder burger tot regtmatige straf van den aanrander, en de uitoefening van dat regt wordt daardoor gemakkelijk en regelmatig. Verbetering van den misdadiger, en dergelijke menschlievende en heilzame oogmerken, mag men door de strafbedeeling wel tevens, voor zoo veel het kan, trachten te bereiken. Dit is zelfs edel en loffelijk. Maar dat alles is slechts bijkomende. Het hoofddoel der straf moet steeds zijn beveiliging der ingezetenen door toepassing eener billijke straf, die in de maatschappij reeds vooraf bedreigd werd, maar in den natuurstaat niet, daar de schuld des misdadigers aldaar van zelve den maatstaf zijner strafbaarheid geven moet, en er geene voorafgegane bedreiging noodig is, om hem strafschuldig te maken voor de schennis van het natuurlijk regt zijner medemenschen. Op deze en soortgelijke wijze redekavelt de Schrijver. Wij bevelen zijn opstel aan de bepeinzing van alle Wijsgeeren en Regtsgeleerden, ook van hen, die Wetboeken opstellen of herzien.

2. Wij leeren door dit Fragment de Engelsche Staatspartijen en al de woelingen der Radicalen of Engelsche Jakobijnen kennen, en gelooven, dat elk regtgeaard Nederlander zoo wel de misdadige ontwerpen dier lieden, als de stijfhoofdigheid van de echte Tories zal afkeuren. Wie zou dan niet wenschen, dat de behoudende of conservative partij, die uit gematigde Tories en gematigde Whigs is zamengesteld, weldra de bovenhand verkreeg? Dan vindt de gelijkheid van regten voor burgers van onderscheidene geloofsbelijdenis en de verbeterde wijze van verkiezing der Parlementsleden wel geen tegenstand meer; doch alle poging, om Groot-Brittanje hetzij aan den Stoel van Rome, hetzij aan de Klubs der Jakobijnen te onderwerpen, zal dan schipbreuk lijden. De zegepraal van zoodanige vrijheid bij de Britten, die hervormt zonder te verwoesten, en die de heiligheid van wet en orde steeds eerbiedigen wil, zal voor gansch Europa, ook voor ons Vaderland, een zegen zijn.