Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Het paard van Wellington.

Het paard, dat den Hertog van wellington in den slag bij Waterloo 17 uren achtereen, zonder dat hij afsteeg, heeft gedragen, stierf in 1836, meer dan 27 jaren oud. Na zijnen terugkeer deed de Hertog op zijn landgoed eene vruchtbare weide met eene heg omringen, waar het trouwe beest sedert in volle rust leefde. Het had voorts een' gemakkelijken stal, en kreeg tweemaal daags haver, welke in de laatste jaren hem geplet werd toegediend. De overledene Hertogin bragt hem dagelijks een stuk brood; en dit bewijs van welwillendheid bragt te wege, inzonderheid nadat zijne weldoenster gestorven was, dat hij elk vrouwelijk wezen vertrouwelijk naderde. Het paard was van eene schoone ge-

[p. 211]

stalte, middelbaar van grootte en kastanjebruin van haar. In zijne laatste jaren werd het blind aan het eene oog en mager en zwak. In zijnen besten leeftijd hadden vele vaderlandminnende jonge Dames menig haar uit zijne manen en staart bekomen, om het in borstspelden en ringen te vatten; en, toen het edele dier met krijgsmanseer begraven was, werd het heimelijk opgedolven en een zijner hoeven afgesneden, welke de nooit ontdekte dader waarschijnlijk als eene reliquie wilde bewaren. Een jonge schilder, edmund havell, heeft het paard geschilderd.