Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Noord-Amerikaansche barbaarschheid.

Noord-Amerika wordt dikwerf geroemd als het land der vrijheid; en echter zijn er, die aldaar natuurgenooten in eene wreede slavernij houden. De republikeinsche regeringsvorm weert niet altijd de willekeur, noch waarborgt de regten der menschheid. Volgens getuigenis van vele reizigers, moet de toestand der slaven in Virginië en Zuid-Karolina zeer treurig zijn, vooral op het platte land, bij de boeren en kramers, Men wil, dat zij het somwijlen beter hebben bij de rijke lieden in de steden; maar wat kan men van de menschelijkheid dezer rijken verwachten, die de wetten maken, en bij zware straf verboden hebben, onder eenig voorwendsel aan eenen slaaf ooit de vrijheid te schenken, of hem lezen en schrijven te leeren? Ja, ieder vrij man, die Afrikaansch bloed in de aderen en de Neger-kleur heeft, wordt, wanneer hij in hun land komt, in de gevangenis geworpen en als slaaf verkocht, zoo hij geene middelen heeft, om zich los te koopen. De inwoners, te traag zijnde om zelve te arbeiden, kunnen de gedachte niet verdragen, dat zij zonder slaven zouden moeten leven. Daar nu de toevoer van buiten wordt belemmerd, willen zij, dat diegenen, welke zij hebben, met derzelver nakomelingen steeds in slavernij zullen blijven. Deswege zijn er dan strenge verordeningen tegen hen, die in hunne Staten

[p. 206]

met mond of pen voor de menschenregten der Negers optreden; en zij werken thans ijverig, om de menschenvrienden in de Noordelijke Staten te ondersteunen, ten einde alle vrije Zwarten ten spoedigste naar Liberia gevoerd mogen worden. Ook verwacht men, dat binnen weinige jaren bij hen geen vrije Neger meer te vinden zal zijn, die door zijne vrijheid het slavenjuk te hatelijker voor zijne broeders zou kunnen maken. Zelfs de beroemde Afgevaardigde randolph is een ijverig verdediger van den slavenstand. Het volgende, dat van hem verhaald wordt, kan er ten bewijze van strekken. Op zeker gastmaal te Philadelphia sprak men zeer ijverig ten voordeele van de vrijheid der Negers. Randolph bemerkte, dat zijn oude Neger, die zijn lieveling was en hem aan tafel bediende, met blijkbaar welgevallen naar het gesprek luisterde. Zoodra zij op den terugweg zich bevonden, liet hij den ouden man afstappen, en sloeg denzelven zoo lang met de zweep, tot dat hij bekende, niets dan een arme Nigger te zijn en aan geene vrijheid te denken.

Men roeme toch geenszins de liberaliteit van Staten, waar de Wet zoodanige handelwijze toelaat!