Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Krachtige godsdiensttroost.

Een kwaker kwam eens bij eene weduwe, welke haren man reeds sedert verscheidene jaren verloren had, maar zich nog

[p. 51]

steeds aan eene overmaat van smart over diens verlies ter prooije gaf. ‘Ik zie, vriendin,’ zeide hij, ‘gij hebt het den almagtigen God nog niet vergeven.’ Deze woorden maakten op de troostelooze zulk eenen diepen indruk, dat zij al hare zielskrachten inspande, en van dat oogenblik af zich door hare smart veel minder liet beheerschen.