Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Joodsche Brieven, Gesprekken en Verhalen, uit den tijd des Zaligmakers; door J.C. Pfenninger. Op

[p. 320]

nieuw uit het Hoogduitsch vertaald, door P.H. Hugenholtz, Th. Doct. en Predikant te Rotterdam. Iste Deel. Te Rotterdam, bij van der Meer en Verbruggen. 1837. In gr. 8vo. 379 Bl. De prijs van het compleete werk, in IV Deelen, is, bij Inteekening, f 10-: en buiten Inteekening f 13-:

Het aangekondigde werk van den eerwaardigen Zurichschen Predikant pfenninger, waarvan, in 1785 en later, eene vrij goede Nederlandsche vertaling het licht zag, werd steeds door onze, op godsdienstige schriften prijs stellende Landgenooten, in hooge eere gehouden, zoo wel om den echt-Evangelischen zin, die er overal in doorstraalt, als om de zuivere karakterschildering en smaakvolle bewerking. Ten gevolge dier algemeene hoogschatting, is de genoemde vertaling thans geheel uitverkocht, en het was een gelukkig denkbeeld, daarvan eene tweede uitgave te bezorgen.

De herziening van de vroegere vertaling, en de vergelijking van dezelve met het oorspronkelijke, werd, met dit inzigt, aan den geachten Rotterdamschen Predikant hugenholtz opgedragen, wien het echter al ras bleek, dat de ongenoemde Vertaler niet alleen hier en daar den waren zin der woorden gemist had, maar ook dikwijls fijne trekken in pfenninger's voorstelling voorbijgezien, en door uitbreiding en omschrijving veel van de uitstekende natuurlijkheid en losheid dier voorstelling had doen verloren gaan. Dit deed hem tot eene geheel nieuwe vertaling besluiten; terwijl zijn Stadgenoot, de Heer g. van reyn, op zich nam, de poëzij, hier en daar in de Joodsche Brieven voorkomende, en waaromtrent men zich in de vroegere vertaling almede groote vrijheden had veroorloofd, insgelijks geheel naar het oorspronkelijke, op nieuw te bewerken.

De taak, alzoo door den Eerw. Vertaler op zich genomen, was ver van ligt, ook dewijl het moeijelijk valt, Duitsche werken als dit, die van zegswijzen uit de taal des dagelijkschen levens overvloeijen, getrouw en toch

[p. 321]

ongedwongen in het Nederduitsch over te brengen. Hij heeft echter aanvankelijk, in dit Iste Deel, getoond, daarvoor ten volle berekend te zijn; de platheden, tot welke een minder smaakvol Vertaler al ligt zou vervallen wezen, gelukkig vermeden; zich, terwijl hij bij aanhalingen uit het O.V. de overzetting van den Hoogleeraar van der palm volgde, bij die uit het N.V. de moeite eener eigene vergelijking der bronnen met pfenninger's vertaling getroost; en is voorts, naar het ons voorkomt, zoo geheel in den geest van het oorspronkelijke doorgedrongen, dat er bij de overbrenging zeer weinig, zoo al iets, is verloren gegaan. Indien dit laatste ook van het dichterlijke gedeelte niet overal gezegd mogt kunnen worden, (waarbij elk, die met de godsdienstige poëzij der Duitschers bekend is, gevoelen zal, dat de moeijelijkheden niet minder groot waren) het is echter met zorg bewerkt, en ook in den vorm veel getrouwer gevolgd dan in de oude vertaling.

Wij kunnen niet anders, dan elk, die in den persoon en de verdiensten des Zaligmakers, in zijne geschiedenis en die zijner vrienden en overige tijdgenooten belang stelt, (en wie onzer zou dit niet?) en tevens in eene levendige, onderhoudende, waarlijk opbeurende lectuur behagen schept, ten volle aanraden, zich deze weluitgevoerde nieuwe uitgave aan te schaffen, waarop, volgens een ingelascht Berigt, de inteekening nog openstaat, zoo lang het IIde Deel de pers niet zal verlaten hebben.