Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Avonturen van Pieter Simpel, door Kapitein Marryat. Naar het Engelsch, door G.H. Nagel. In III Deelen. Te Amsterdam, bij Gebr. Diederichs. 1837. In gr. 8vo. 820 Bl. f 7-20.

Rec. had zijne aankondiging van Jakob Eerlijk reeds geschreven, toen hem ook Pieter Simpel ter beoordeeling werd toegezonden, het meesterstuk, dat marryat's roem door geheel Europa heeft gevestigd. Het is hier vooral, dat zijne gaaf van karakterteekening, zijne levendige en belangwekkende beschrijvingen van het zeelven, zijne onuitputtelijke luim zich in haren grootsten rijkdom vertoonen. Simpel zelf, in zijne onnoozelheid en onkunde van de wereldsche zaken, maar tevens met zijn goed gezond verstand en welgeplaatst hart, die hem die onnoozelheid trapswijze doen overwinnen; zijn vriend o'brien met zijna Iersche naïveteit, en bijna ieder der scheepsmakkers van de beide vrienden - men ziet hen als 't ware voor zich, en volgt hen in hunne verschillende avonturen met onafgebrokene belangstelling. Rec. betuigt althans gaarne, dat hij, die zich vroeger in het oorspronkelijke had verlustigd, nogmaals de vertaling met genoegen heeft gelezen, en durft ieder, die van eene vrolijke, geestige lectuur houdt, het boek in volle ruimte aanbevelen.

De Heer nagel heeft als Vertaler zijnen naam op den titel gezet. Ook hier geldt, wat aangaande de moeijelijkheid van het vertalen van marryat vroeger is gezegd,

[p. 271]

en wij willen dus gaarne toegevendheid gebruiken. Maar er is toch in de vertaling veel, dat stuit. De Heer nagel heeft aan dezelve losheid en familiariteit willen geven, en daartoe, ongelukkig genoeg, in de veelvuldige gesprekken onophoudelijk je en jou, zen, ouwe enz. enz. gebruikt. Dat is hinderlijk in het lezen, en bereikt het doel volstrekt niet. Op zulk eene wijze zal men aan onze taal de noodige losheid en gemakkelijkheid voor het schilderen van het dagelijksche leven niet bijzetten. Het wordt platheid en gemeenheid, en deze behooren altijd vermeden te worden, Het is jammer, dat de Vertaler daartoe zijne toevlugt heeft genomen. - Waarom is (I. bl. 135) het Engelsche aye, aye (ja, ja) door ai, ai overgebragt? Nog minder begrijpt Rec., waarom in het tweede deel anderhalf hoofdstuk geheel zijn weggelaten, waarin swinburne zijn regt karakteristiek verhaal doet van nelson's zeeslag bij kaap St. Vincent. - De steendrukplaatjes voor ieder deel zijn sober uitgevallen. - Intusschen wenschen wij aan dit amusante boek een ruim debiet, en gelooven niet, dat iemand zich de lezing zal beklagen.