kan begrepen, alleen kan genoten worden door hen, die het zeeleven kennen en in hetzelve belang stellen.
Wat is het doel van marryat? Geen romantische verhalen, geen schilderingen, gelijk eene dichterlijke verbeelding ze scheppen kan. Het menschelijke leven en karakter te schetsen, zoo als het wezenlijk is; den mensch te teekenen, zoo als hij zich in bijzondere standen en betrekkingen vertoont: dat is zijn oogmerk, hetwelk althans zijne beste stukken, waaronder Pieter Simpel en Jakob Eerlijk ongetwijfeld moeten worden gerangschikt, volkomen bereiken. Het is juist die getrouwe en natuurlijke voorstelling van zijne handelende personen, van hunne eigenaardigheden, van hunne zeden en gewoonten, waardoor zijne schilderingen uitmunten; zoodat hij zelden iemand ten tooneele voert, of de lezer ziet den man zelv' als 't ware voor zijne verbeelding. Men heeft marryat daarom in Engeland meermalen met smollet en fielding vergeleken, met wie hij zeker in dat opzigt groote punten van gelijkheid bezit.
De personen, die hij in zijne best gelukte romans afschildert, zijn zeelieden, en de oneindige verscheidenheid van des zeemans karakter levert hem eene bijna onuitputtelijke bron op. Van den matroos heeft men zeker geene fijne beschaving, geen sentimenteel gevoel, geene afgemeten vroomheid en statigheid te wachten; hij is onbeschaafd, maar goedhartig, ruw, maar met een welgeplaatst gevoel, loszinnig, maar daarom nog niet slecht, en Kapitein marryat, die zelf de zee beploegt, heeft hem ons afgeschilderd, zoo als hij hem kende. Dat hier en daar zijne tooneelen dan ook die goedhartige onbeschaafdheid en loszinnige welmeenendheid ons doen kennen, spreekt van zelve; en zij, die zich daaraan stooten, moeten fielding's Partridge, smollet's Pipes en Strap, le sage's Gil Blas en zoo vele andere personen uit de meest geprezene romans insgelijks om soortgelijke redenen verwerpen. Marryat heeft dit boven sommige der genoemde romanschrijvers vooruit, dat hij geene grove ontuchtigheden verhaalt.
Wien het dus te doen is om schilderingen van de menschen gelijk zij in het Engelsche zeeleven worden gevonden, en in het algemeen om getrouwe en natuurlijke karakterteekening, en daarbij om eene vrolijke, geestige lectuur, dien beveelt Rec. dezen Jakob Eerlijk met volle ruimte aan. Het karakter van jakob zelven, van zijne vrienden, den ouden en den jongen tom, (beelden van den matroos in zijne goede en verkeerde eigenschappen, en die men bij al hunne loszinnigheid toch wezenlijk lief krijgt) van den ouden schoolmeester, van maria stapleton, enz. is voortreffelijk geteekend. Marryat's luim en geestigheid is het geheele boek door verspreid, en de laatste hoofdstukken zijn het bewijs, hoe hij ernstige, hoogernstige tooneelen met niet minder gelukkigen uitslag weet te beschrijven, en den lezer zoo wel tranen van diep gevoel, als een schaterend lagchen weet te ontlokken.
Auteursrechtvrij