Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Togt door de Prairiën van Noord-Amerika. Naar het Engelsch van Washington Irving. Te Amsterdam, bij H. Frijlink. 1837. In gr. 8vo. 260 Bl. f 2-60.
Abbotsford en de Abdij van Newstead; of een Bezoek op de Landgoederen van Sir Walter Scott en Lord Byron, door Washington Irving. Uit het Engelsch. Te Haarlem, bij de Wed. A. Loosjes, Pz. 1837. In gr. 8vo. 224 Bl. f 2-40.

Het eerste dezer werkjes van den beroemden Amerikaan beschrijft levendig en onderhoudend eenen togt door de Buffelprairiën, ten westen van de Vereenigde Staten. Het tweede verhaalt des Schrijvers verblijf gedurende eenige dagen bij walter scott, waaruit men dien grooten Romanschrijver en Dichter in zijn huiselijk leven kennen en beminnen leert. Het bezoek op Newstead wekt minder belang door de toenmalige afwezigheid van den eigenaar. Daartoe moge ook bij Rec. bijgedragen hebben, dat hij nimmer zooveel opgehad heeft met de woeste en niet zelden ongodsdienstige schriften des Dichters van Childe Harold, als met de natuurlijke en altijd belangwekkende werken van the Author of Waverley.

Zonder in détails te komen, kunnen wij van de onderhavige werkjes weinig meer zeggen, en voeren daarom uit ieder een staaltje aan:

‘Men zag (na het omhouwen van eenen boom, vol honigraten) de gretige bijenjagers, elk met een duchtig brok in de knuisten, langs welke het vet afdroop; de stukken verdwenen even snel, als eene wafel in de handen van een' schooljongen. Maar het waren de jagers niet alleen, die hun voordeel trokken uit den ondergang dier nijvere republiek. De bijen uit naburige korven schenen, op het voetspoor der menschen, zich met den ondergang hunner buren te willen verrijken; want plotseling kwamen zij, even als strandvonders op het wrak van een schip, pijlsnel op de gebrokene honigraten aanzetten, drongen de cellen binnen, smulden om het zeerst aan den afval, en pakten zich vervolgens welbeladen weêr naar huis. Wat de arme eige-

[p. 214]

naars van den gevonden schat betreft, deze schenen geen' lust meer te hebben, om iets te doen, zelfs niet, om den nektar te proeven, die rondom hen vloeide; maar geheel verslagen, kropen ze heen en weêr, gelijk ik eens een' armen sukkelaar, met de hand in zijn' broekzak, onder een treurig gefluit, op den bouwval van zijn afgebrand huis heb zien staan.’ (1. bl. 54).

Hij (zekere campbell) ging geregeld, zoodra het schapenscheren voorbij was, op reis naar Edinburg, om zijne zaak te vervolgen. Onderweg, in de herbergen, betaalde hij dubbel, zoo voor vertering, als nachtverblijf, en verzocht den waard, zulks in gedachten te houden tot zijne wederkomst, opdat hij, langs denzelfden weg terugkeerende, alles vrij mogt hebben: want hij wist, zeide hij, dat hij al zijn geld bij de Advocaten te Edinburg zoude besteden, en achtte het daarom best, zich zijne tehuisreis te verzekeren. Het gebeurde eens, dat hij, bij zijnen Advocaat komende, vernam, dat deze niet te huis was, maar wel zijne vrouw. ‘Het is volmaakt hetzelfde,’ ‘antwoordde de kleine campbell. Vervolgens in de spreekkamer gelaten zijnde, rolde hij zijne kaart ('s mans zaak betrof de grensscheiding zijner bezittingen) uit, droeg zijne zaak voor in alle hare omstandigheden, en, zijn betoog geheel voldongen hebbende, betaalde hij als naar gewoonte. De dame meende zulks te moeten weigeren, doch hij drong er op aan, dat zij de betaling zoude aannemen, zeggende: “Ik heb geen minder genoegen gehad, met alles aan u te verhalen, dan ik gehad zoude hebben, wanneer uw man mij had aangehoord, en ik geloof ook evenveel voordeel.”’ (2. bl. 44.)