Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1838

Een werkdadig en weldadig leven in verband met den dood. Leerrede over Hand. IX: vs. 36^b en 37^a, gehouden na het overlijden van de Koningin der Nederlanden, te Groningen, door J.F. van Oordt, J.W. Zoon, Professor en Akademieprediker aldaar. Te Groningen, bij J. Oomkens. 1837. In gr. 8vo. 48 Bl. f :-50.

Voor alle vrienden en vriendinnen van het Vaderland en het Koninklijke Huis zal het gewis aangenaam zijn te vernemen, dat de welverdiende lof van onze overledene Koningin niet alleen in de Hofstad, maar ook in steden van afgelegener Provinciën openlijk vermeld is, als de uitdrukking der algemeene achting, die zich deze Vorstin overal verworven had. Met genoegen kondigen wij dus ook eene Leerrede aan, die met dit oogmerk aan Groningens Hoogeschool, door een' harer Hoogleeraren, gehouden, en nu bij de uitgave niet ongepast aan de Nederlandsche Vrouwen opgedragen is. - Prof. van oordt kiest een bijzonder oogpunt, om daaruit de Ontslapene Christelijk en nuttig te beschouwen, namelijk het werkdadig en weldadig leven in verband met den dood; en van deze taak, die hij op zich nam, heeft hij zich waardig gekweten. De inleiding gaat wel uit van de zeer gewone waarneming, dat, ‘sterven het algemeene lot der menschen op aarde, maar zeer onderscheiden is, naar mate van hetgeen het leven ge-

[p. 113]

weest is;’ doch dit laatste vooral brengt hij op het onderwerp der Leerrede gepast over. Van het voorbeeld van dorcas, in den tekst vermeld, wordt in het Iste deel, na voorstelling van hare gezindheid en haar gedrag, met toepassing op de overledene Koningin, uit het oogpunt van haar werkdadig en weldadig leven, een doelmatig gebruik gemaakt. In het 2de deel wordt de hooge waarde van dorcas gezindheid en gedrag, vooral ook bij het sterven, nader ingedacht, en aangetoond, dat zulk een leven (1) bij het sterven eene gezegende nagedachtenis geeft, en (2) een schat is, dien men zich weglegt tot het eeuwige leven, en ook bij dit een en ander tusschenbeiden het oog op onze ontslapene Koningin geslagen. Met eene toepasselijke vermaning,dat dit leven der liefde ons allen betaamt, dat het ook bijzonder de aangename taak der Christelijke Vrouwen, ja dat het ons aller zaligheid is, wordt deze welgestelde Leerrede besloten. Naar de tijdsgelegenheid, waarbij zij uitgesproken is, schijnt het voorbeeld van dorcas breed genoeg uitgehaald te zijn, zoodat zelfs in het begin van het 2de deel het vervolg harer geschiedenis verhaald wordt, hetwelk Ref. voorkomt de aandacht te zeer te verdeelen; doch voor het overige heeft de Akademische Redenaar aan het werkdadig en weldadig leven van Nederlands hooggeachte Koningin alle regt gedaan, en dezelve aan de Nederlandsche Vrouwen te regt aangeprezen. Ofschoon als redevoering bij eene rouwplegtigheid niets bijzonder onderscheidends hebbende, beveelt zij zich nogtans ook van de zijde der voorstelling gunstig aan; en gelijk zij zeker met genoegen gehoord is, zal zij ook met genoegen kunnen gelezen worden, en, bij het onderhouden eener vereerende nagedachtenis aan onze Koningin, ook godsdienstigen en vaderlandschen zin kunnen aankweeken. - Tot dit zelfde einde kan ook in hare soort strekken, en is der lezing waardig,