Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1837

[p. 533]

Gedachten uit en voor dezen tijd, door Mordax Quck.

Ei, schoone vrouwen! waarom wilt gij door uiterlijken zinnelijken tooi veroveren, door bonte, schitterende kleuren, zoolang gij het blaauw en bruin en zwart uwer oogen nog hebt, waarin uwe ziel behoort te spreken? Gij kunt de mannen zoo gemakkelijk regeren, door uw gemoed, door uwe woorden; maar gelooft gij daarom, dat zij zullen overwonnen worden door eenige bonte, aan en op elkander genaaide lappen, welke uwe dienstmaagd, even zoo goed als gij, bij sinkel of bahlmann kan koopen? O gij schoone dwazen! gij wilt uwe heeren en meesters verschalken; maar weet gij dan niet, dat zij, die u beminnen en huwen, nog iets anders verlangen, dan eenige japonnen, hoeden en mantels? Gij schijnt te gelooven, dat wij mannen u onder en in den arm zullen nemen wegens uwe garderôbe; - als gij niets beters hebt, gaat dan naar den schouwburg of op de pantoffelparade: ook voor zulke waar is er steeds nog wel deze of gene kooper, uwer waardig; want aan modegekken ontbreekt het, helaas! onder onze jongelingschap nog geenszins.

Gij neemt, lieve dames! het boven gezegde zeer kwalijk, niet waar? Dat verheugt mij; want daaruit zal ik afleiden, dat gij nog iets beters hebt dan uwe kleeding, b.v. uw' echtgenoot, uwe kinderen, uw' kelder en zolder. Gij kunt immers, des verkiezende, op deze twee laatste plaatsen verschijnen in een bevallig negligé; dan behoudt gij ook daar uwe waarde. - Overreedt uwen zachtmoedigen heer gemaal, dat hij een boek, een rok of een jas minder koope, ten einde gij een kleedingstuk meer hebt; en als uw gemaal dan werkelijk toegeeft - dan zette hij uwe muts op, en gij weest het hoofd! - Uwe kinderen, lieve schoonen! gij kunt ze waarlijk niet langer in huis hebben, als gij ze niet in een nieuwmodisch Engelsch of Fransch liverei- of arlekijnenpak steekt - anders mogen het uwe kinderen niet zijn. Of de kleine menschen ijdel, kleedingziek en bespottelijk worden, dat zegt niets, als slechts mijnheer A. en mevrouw B., die u toevallig ontmoeten, zeggen: ‘O, wat zijn dat charmante kinderen! hoe lief gekleed!’ Wanneer uwe kinderen zedelijk lief waren, en niet tevens in een bont papegaaijenkleed, hoe zoudt gij weenen, arme moeders! - maar ik, ik ween over u.

[p. 534]

Tweede, derde en vierde huwelijken zijn loterlijloten, waar de gunstigste kansen nog zeer ongunstig zijn, want de hoogste prijzen der eerste en waarachtige liefde zijn er reeds uit; in deze klasse zijn drommels veel nieten. 't Kan echter goed gaan, als de nieuwe papa of de nieuwe mama en de nieuwe kinderen van beide zijden geconvenieerd hebben, om net zoo te doen, alsof zij elkander allen hartelijk liefhadden. In den beginne lukt dat dikwijls nog al wel; maar soms komt de gedachte aan hem of haar, die reeds in het graf ligt, zeer te onpas zich aanmelden, en men wordt gewaar, dat de rozenband eene halsketen is geworden, met de punten naar binnen, zoo als men de honden pleegt om te doen. Over het lot der kinderen, die een dacapo-mama of papa ontvangen, beslisse de ondervinding - het woordje stief klinkt nimmer lief; maar als er nu bij dat woordje 50 of 60,000 gulden komt? Pardonnez! c'est tout autre chose; - nu is het: liefste nieuwe mama, beste nieuwe papa! En zoo als de ouden zingen, piepen de jongen.

De geleerden kunnen het toch niet helpen, dat zij dikmaals ongelukkige echtgenooten zijn: voor titels en toga's en allerlei signalementen koopt men de liefde van eene vrouw niet, wel somtijds hare hand bij hare revenuen - meer wil dikwerf een geleerde ook niet: als hij maar iemand heeft, die zijne huishouding waarneemt, zijne vrienden kan ontvangen, en hem van het lastige kindergeschreeuw ontheft, dat is reeds veel gewonnen. Erft de geleerdheid van den man op de vrouw over, dan weet ik geen' raad, dan dat men de arme kinderen, een twee drie, naar eene kostschool zende, en voor de geleerde vrouw, boven de keuken, eene studeerkamer en een laboratorium bouwe, waar zij de dienstmaagd kan hooren, die potten en pannen breekt; - daar kan de sapho van onzen tijd dan eene roerende Ode op maken!