Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1837

Aan mr. C.H. Perk, na de lezing zijner pleitrede voor eenen vadermoorder.

‘Σὺ τίς εἶ, δς κρίνεις τὸν ἕτερον;’

jacobus.

Daar stondt gij voor uw' God - daar gold het dood of leven -

Één uur nog, en de schuld of de onschuld heeft haar loon;

Wat u doorgloeide, hebt ge ons in het woord gegeven;

Uw taak was, spreker! groot; uw doel, o mensch! was schoon.

Gij hebt vergeefs den strijd, met heldenmoed gestreden;

Gij zwijgt - de regter spreekt - uw taak is afgedaan.

Toen zijt ge in 't kerkerhol, een boô des doods, getreden;

Welsprekend was uw woord - welsprekend dáár uw traan.

Daar stond hij, stil en doodsch - het kind lag in zijne armen -

De moeder schreide en sprak: ‘Is dat nu vader niet?’^(*)

(*) Zie de Voorrede.

[p. 485]

 

Toen hadt gij en met haar en ook met hem erbarmen;

 

Wat toen uw hart doorsneed - dat, spreker, schets ik niet!

 

 

 

Zijn schuld? God weet het, maar de mensch staat in een duister,

 

Waar zelfs het schranderst brein geen' straal van licht ontdekt;

 

Maar menschlijkheid - zij houdt in eeuwigheid haar' luister';

 

Zij is de stem van God, in 't hart met kracht gewekt.

 

 

 

Gij hebt uw taak volbragt. Één woord nog - 't heet: genade!

 

Dat zij de kroon van 't werk, in liefde en trouw volbragt;

 

Klinkt u dat woord eens toe uit 's Vorsten hoogen rade,

 

Dan, spreker! vindt gij 't loon, waarnaar gij vurig tracht.

 

 

 

lublink weddik.

 

16 Junij, 1837.