Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1837

Grieksche Tafereclen, door H. Pol, Litt. Hum. Dr. Te Amsterdam, bij J.H. van Heteren. 1836. In gr. 8vo. 220 Bl. f 2-20.

Rec. verheugt zich, dat hij zijne aankondiging van dit boek met de verzekering mag beginnen; dat hij deze Tafereelen met genoegen heeft gelezen. Blijkbaar is het eene eerste proeve van den bekwamen Schrijver, die in deze stukken, door de daarin ten toon gespreide kennis van geschiedenis en ondheid, bewijst, dat hij met regt den doctoralen titel mag dragen. Het geheel bestaat uit vier verschillende tasereelen: Eira, of de ondergang der Messeniërs, vóór J.C. 668; - Melos, vóór J.C. 416; - de landhoeve van Phrasadamas, avondtafereel op Sicilië, vóór J.C. 235; en Athene, na J.C.

[p. 436]

47. Naar het oordeel van Rec. zijn de beide laatste stukken niet de minst gelukkigen. De toestand van wijsbegeerte en zeden in Griekenlands beroemdste stad wordt in het vierde tafereel zeer goed voorgesteld; de keus van het oogenblik, waarop paulus de Christelijke waarheid te Athene verkondigt, is goed uitgevallen, en de Schrijver is verstandig genoeg geweest, om zich niet te wagen aan eene poging, om den grooten Apostel woorden van eigene vinding in den mond te leggen. Het avondtafereel op Sicilië is bekoorlijk en lief geschetst, en de verschillende zangen, die door de sprekende personen worden voorgedragen, en die aan de Grieksche oudheid ontleend zijn, zijn meestal gelukkig en vloeijend overgebragt.

Ook de twee eerste stukken zijn niet zonder verdienste; maar het komt Rec. voor, dat de schildering van zachte en stille tooneelen den Schrijver toch beter gelukt, dan die van strijd en oorlog. Wij missen in deze laatsten die levendigheid, welke ons als bij het gebeurde doet tegenwoordig zijn, en waarvan dergelijke schilderingen hare belangrijkheid moeten ontleenen. Vooral kwam dit Rec. alzoo voor in de verhalen van den Messenischen oorlog, op zichzelve reeds zoo romanesk, maar waarbij men zich onwillekeurig de vroeger gelezene romantische schilderingen herinnert.

De stijl is onderhoudend en levendig, en meestal ook door geene onnaauwkeurigheden van belang ontsierd. Sommige der plaats- en natuurbeschrijvingen zijn wezenlijk fraai. Alleen zouden wij den Schrijver in bedenking geven, of die beschrijvingen wel niet eens wat dikwijls voorkomen, en of ook daar niet wat meerder spaarzaamheid wenschelijk zou mogen geacht worden. Het is daarmede als met banket; een weinig is aangenaam, te veel schadelijk.

Wij wenschen den Schrijver geluk met dezen welgeslaagden eersteling. Het boek getuigt van zijne kennis zoowel, als van zijnen goeden smaak. Hij dringe meer en meer in den geest der Ouden door, doch verwaarlooze ook de nieuweren en het goede niet, dat zij bezitten, en deele van tijd tot tijd vruchten, rijpe vruchten van zijnen ijver mede.

Druk en papier van dit boek verdienen lof. Enkele onnaauwkeurigheden zijn bij de correctie ontsnapt, b.v. bl. 49. hunne woede voor hare; bl. 52. het Athene - voor haren schepter, enz.