Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1837

Herinneringen, Indrukken, Gedachten en Tafereelen, enz. Door A. de Lamartine. IIIde Deel. Te Breda en Amsterdam, bij F.P. Sterk en L. van Bakkenes. 1836. In gr. 8vo. 344 Bl. f 2-90.
Bloemlezing uit Nederlandsche Prozaschrijvers van de 16de tot de 19de Eeuw. Door N.G. van Kampen. IIIde of laatste Stuk. Van Haafner tot Van der Palm. Te Haarlem, bij de Erven F. Bohn. 1835. In gr. 8vo. 271. Bl. f 2-20.
De Mensch, zoo als hij voorkomt op den bekenden Aardbol, enz. IIIde tot VIde of laatste Deel. Tweede verbeterde Druk. Te Zaltbommel, bij J. Noman en Zoon. 1836. In gr. 8vo. 169 Bl. f 3-:

Van deze drie vervolgwerken zullen wij kortelijk verslag geven.

Het derde Deel van lamartine's Reis naar het Oosten beantwoordt, in belangrijkheid van inhoud en fraaiheid van stijl, volkomen aan de twee vorige Deelen. De vertaling is in het algemeen weder even goed, en wij erkennen het, hoe moeijelijk het valt, zulk proza gelukkig over te brengen. Het verwonderde ons, hoewel het woord meestal zoo gespeld wordt, steeds Bosphorus voor Bosporus (Βόςπορος) te vinden. Eveneens lazen wij, bij herhaling, op bl. 330, van de rivier Maritza in Thracië, den Ebro der Ouden, in plaats van Hebrus; de Ebro stroomt in Spanje, de Hebrus in Thracië. Het Fransche l'Èbre, voor l'Hèbre ten onregte meestal door lamartine geschreven, zal, gelijk le Bosphore, aanleiding tot die feilen gegeven hebben. Alzoo zal ook, bl.

[p. 393]

331, de Rhodopus ontstaan zijn. Het Fransch heeft Rhodope; maar het is de Rhodopé, niet Rhodopus. Het Grieksch is Ῥοδοπὴ.

Met even veel oordeel en smaak, als de beide vorige, is ook dit derde Deel der Bloemlezing uit Nederlandsche Prozaschrijvers door den Heere van kampen bijeengebragt. Wel misten wij wijlen den beroemden en voortreffelijken scheltema, uit wiens schriften wij zoo gaarne iets hadden zien opgenomen. Maar aan de andere zijde vonden wij onzen wensch naar een Register, aan het einde van dit laatste Deel, en tevens over de twee vorige loopende, door den geachten Verzamelaar bevredigd.

Het werk van stuart en kuyper behoudt natuurlijk bij dezen tweeden druk, althans wat den inhoud aangaat, de waarde van den eersten druk; doch, hetgene men buitendien mogt verwachten, aanvulling en verbetering uit latere berigten, dan de zoo verdienstelijke Schrijver had kunnen raadplegen, dit alles zal men in deze uitgaaf, na deszelfs overlijden geschied, ook nu weder veelal vruchteloos zoeken; zoodat wij de wetenschap nog nagenoeg op dezelfde hoogte vinden, als waarop zij stond bij de uitgaaf van den eersten druk. Bij Epypte bij voorbeeld, een land, waarvan, na de uitgaaf van den vorigen druk dezes werks, zoo veel bekend is geworden, en waarin zoo veel na dien tijd is gebeurd, valt dit vooral in het oog. Men ziet duidelijk, dat alles, gelijk het daar staat, geschreven werd een aantal jaren geleden; en dit behoorde zoo niet in een' verbeterden druk, inzonderheid waar gesproken wordt over zulk een wijdvermaard land, welks latere geschiedenis zelfs met de staatkunde der Groote Mogendheden van Europa zamenhangt. Het blijkt meer en meer, dat de titel, verbeterde druk, een lokaas voor de ligtgeloovigen is.