Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1837

De vereeniging tusschen Leeraar en Gemeente, in hare alles overklimmende voortreffelijkheid beschouwd; eene Leerrede over Efes. IV:16, ter bevestiging van J.C.F. van Sandick, door G.H. van Senden. Te Zwolle, bij J. Zeehuizen, Jr. 1836. In gr. 8vo. VI, 42 bl. f :-50.
De laatste Avond van het Jaar 1835, gevierd in eene plegtige Godsdienstoefening te Zwolle; eene Leerrede over Esra VI:2^b. Door en bij dezelfden. 1836. In gr. 8vo. VI, 32 bl. f :-35.

Deze twee Gelegenheidsleerredenen voegen wij bij elkander in ons verslag, om tevens de noodige beknoptheid in acht te nemen.

De eerste is uitgesproken te Terborgh, ter bevestiging van den op den titel genoemden Kandidaat tot Leeraar van die Gemeente. Op verzoek vooral van 's mans vriend j. sannes, Predikant te Veendam, bij die plegtige handeling tegenwoordig, is de uitgaaf geschied. Met een' aan dezen gerigten brief verschijnt de Leerrede in het licht. In dien brief herhaalt van senden de woorden van zijnen vriend, die wij hier afschrijven: ‘De bedenking, dat er te veel preken worden uitgegeven, behoeft u niet te weêrhouden; want onder de menigte derzelven zijn er weinig bevestigingsreden, en daaronder weder weinig, die afzonderlijk zijn uitgegeven, en, voor zoo ver ik weet, is er geene, die den tekst en het thema, door u zoo gelukkig gekozen, opzettelijk behandelt.’ Die woorden mogen nu gel-

[p. 194]

den, zoo veel zij kunnen! Wij zullen hier alleen verslag geven.

Het thema dan wordt dus behandeld. Wij bezigen hier de woorden van den Redenaar: ‘Wij zullen de vereeniging tusschen Leeraar en Gemeente in hare alles overklimmende voortreffelijkheid leeren kennen, wanneer wij letten, vooreerst, op den Stichter dier vereeniging; ten tweede, op het doel dier vereeniging, en, ten derde, op het middel, door hetwelk die vereeniging aan dat doel dienstbaar is,’ bl. 7. Dit nu wordt in drie deelen ontwikkeld. Of het thema in den tekst ligt, is eene vraag, welke ieder voor zich beantwoorde. Voor onszelven gelooven wij, dat paulus (vs. 16) alleen bedoeld heeft de naauwe vereeniging der Gemeente, als ligchaam, met jezus christus, als het hoofd. Dit thema zou dan, naar den tekst, niet enkel na den tekst, afgehandeld, welligt nog vruchtbaarder onderwerp hebben opgeleverd.

De tweede Leerrede, welke hier aangekondigd wordt, heeft tot motto het woord Gedachtenis, esra VI:2^b., zijnde het opschrift van een Perzisch gedenkstuk. Met toepassing op hetgeen in het verloopen jaar 1835 voorviel, bezigt de Redenaar het woord Gedachtenis. ‘Dat opschrift draagt die rol, vooral ten behoeve van den sterveling aan den laatsten avond van het jaar. - Gedachtenis. Dat woord blinkt in onze oogen, als ware het geschreven door den vinger Gods met zonneschrift (?), ten einde wij zouden stilstaan en thans onze wegen bedenken. - Maar onze gedachtenis zij geene bloote herinnering, geen koud terugroepen voor onzen geest van het gebeurde en gedane; neen, zij worde onder godsdienstige indrukken geheiligd aan de verheerlijking van God; aan de edelste gevoelens jegens onze medemenschen, en aan de hoogste zorg voor ons zelven. - Gij bespeurt, T., reeds mijn plan. Het is geen ander, dan om u, I. in het kort aan te wijzen, waarin het houden dier gedachtenis van het gebeurde in het verloopene jaar

[p. 195]

bestaat; II. om dan ten tweede u te besturen bij de gevoelens, welke die gedachtenis eigenaardig bij ons zal moeten verwekken.’

Wij wenschen, dat de Heer van senden ondervinde, dat beide de Leerredenen nut stichten, en het goede bewaard blijve, hetwelk zij hebben mogen te weeg brengen.