Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1837

Algiers en Parijs in 1830. Naar het Hoogduitsch van R. Rellstab. Door Steenbergen van goor. Iste Deel. (de Aventure), IIde en IIIde Deel (de Julijdagen van 1830.) Te Amsterdam, bij G. Portielje. 1836. In gr. 8vo. Te zamen 881 bl. f 8-80.

De bekwame Schrijver, die ons het jaar 1812 als een annus fulminans deed kennen, heeft, in het werk, dat wij thans aankondigen, de verovering van Algiers op eene romantische wijze behandeld, en daaraan eene familiegeschiedenis geknoopt, wier lotgevallen, op eene avontuurlijke, maar toch niet geheel onwaarschijnlijke wijze, daarmede zamenhangen. Hierdoor komt er leven en beweging in het tafereel, en wordt belangstelling gewekt, zoowel in personen, als in gebeurtenissen, die de Schrijver op een' kunstmatigen en onderhoudenden trant dooreenvlecht. Spaarzaam met het scheppen van personen, doet hij dezelve, in verschillende positiën, telkens weder ten tooneele verschijnen, en weet hij de belangstelling in hun lot levendig te houden, tevens karakters te schetsen, plaatsbeschrijvingen in te voegen, en de zaken in zoodanig oogpunt te stellen, als hij wenscht, dat

[p. 78]

wij dezelve zullen beschouwen. Even spaarzaam met plaatsen als met personen, bepalen zich dezelve tot Toulon en Algiers met deszelfs omstreken, en brengt hij ons te midden der vloot, tot de verovering bestemd; op de Aventure, die met de Silène schipbreuk leed, onder de Bedouinen, in het Fransche leger, en in Algiers zelf, bij de bestorming en inneming dier stad; bij al die gebeurtenissen zien wij zijne personen op eene verrassende wijze te voorschijn komen, in duizende gevaren deelen, daaraan meestal wonderlijk ontkomen, om nieuwe te gemoet te snellen.

Onder het schrijven van zijn romantisch verhaal vielen de ontzettende Julijdagen te Parijs in, en een man als rellstab kon niet nalaten daarvan gebruik te maken, ten einde die omwenteling aan zijne bereids gesponnen draden vast te knoopen, en de voornaamste personen ook in de Hoofdstad eene rol toe te deelen bij het schrikkelijke treurspel, dat niet eindigde, dan door een' nieuwen troon op de puinhoopen van Frankrijks ouden Koningstoel te plaatsen. Tot zoo verre gaat hij echter niet, maar laat het den lezer over, om de gevolgen van den tegenstand des volks uit zijn geheugen bij te voegen, waaraan hij ook, in het stelsel, dat hij blijkbaar aankleeft, voorzigtigst handelde. Wij laten dat stelsel en de uitgedrukte gevoelens van den Schrijver voor zijne rekening; de man zou er thans misschien anders over denken; maar wij erkennen, dat hij de denkwijze van het oogenblik zeer goed uiteenzet, welke toen die van het beste deel des volks was.

Het geheele werk zal voorzeker met graagte gelezen en door niemand onvoldaan weggelegd worden; ons althans heeft het genoegelijke oogenblikken ter verpoozing geschonken, en wij kunnen het dus allezins aanbevelen.

De Vertaler, wiens naam schier een waarborg voor belangrijken inhoud van het werk, dat hij overgoot, mag heeten, heeft dus hier ook al weder eene gelukkige keuze gedaan. Jammer maar, dat de lange volzinnen, tusschenzinnen en constructie der taal wat veel het oorspronkelijke verraden: bij minder haast en meerdere beschaving zou de vertolking gewonnen hebben, en de werkwoorden tatewalen, besussen, met andere, weggevallen zijn. Onder de weinige drukfeilen is in het IIde Deel, op bl. 125, juist bij het voorval, waarop het titelvignet doelt, en dat dus door al

[p. 79]

te nieuwsgierigen veelal het eerst opgeslagen wordt, in den 6den regel v.b. het woord paarden voor palen ingeslopen.