Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1836

[p. 513]

Naïf staal van de zeden der vijftiende eeuw.

Men vindt in het kasteel van Drummond een belangrijk dagboek, in het midden der vijftiende Eeuw door elisabeth woodville geschreven, niet lang vóór haar huwelijk met den Edelman john grey. Men ziet er uit, hoe eenvoudig de zeden en gewoonten destijds ook bij den hoogsten Adel waren; eene nederigheid en ingetogenheid, thans verre te zoeken! Dat toch deze elisabeth van hoogen stand was, blijkt hieruit, dat zij in 1465, als weduwe van john grey, hertrouwde met eduard IV, en derhalve Koningin van Engeland werd. Hendrik VII, die hare dochter gehuwd had, deed haar in 1487 in een klooster opsluiten, waar zij ook gestorven is; echter werd zij te Windsor begraven.

‘Maandag, 9 Maart.

Ten vier ure opgestaan, en trijn geholpen, om de koeijen te melken, daar rachel, de andere melkmeid, gisteren nacht hare hand zoo erg bezeerd heeft. Eene pap voor rachel klaar gemaakt, en robin een stuiver gegeven, om iets verzachtends (comfortable) bij den apotheker te halen.

Zes ure. De runderbil te veel gekookt en eenig bier zuur geworden. Memorandum: Den kok spreken over het eerste, en in het tweede voorzien, door voortaan zelve de versche ton af te tappen.

Zeven ure. Op de plaats gewandeld met Mevrouw mijne moeder. Vijfentwintig mannen en vrouwen gevoed. Rutger beknord, daar hij eenigen onwil betoond had, om ons met hâché op te wachten.

Acht ure. Binnen de rasters achter het huis met mijne meid doortje gegaan; thump (klap), het hitje, genomen, en zonder zadel of toom een eind wegs van zes mijlen (twee uren) gereden.

Tien ure. Gaan eten. John grey een knappe jongen..... Maar wat raakt mij dit? Een braaf meisje moet zich geheel aan hare ouders onderwerpen. - John weinig gegeten; veel teedere blikken mij toegeworpen, en gezegd, “dat, naar zijn oordeel, eene vrouw, die niet goed gehumeurd was, ook nooit lief kon wezen.” Ik hoop, dat mijn humeur niet onverdragelijk is; niemand heeft er wat op te

[p. 514]

zeggen, behalve rutger, en die is de ongeredderste knecht in onze heele familie. John grey houdt veel van witte tanden. Mij dunkt, dat de mijne er redelijk goed uitzien, al zeg ik het zelve; en john denkt er ook zoo over, als ik niet mis heb.

Elf ure. Van tafel opgestaan. Het gansche gezelschap wilde gaan wandelen. John grey tilde mij over alle hekken heen, en drukte tweemaal mijne hand met veel hevigheid. Ik kan niet zeggen, dat ik iets tegen john grey heb; hij speelt zoo goed op het hakkebord als eenig Landedelman, en slaat 's zondags nooit eene kerkbeurt over.

Drie ure. Het huis van den armen boer robinson plotseling afgebrand. John grey eene inteekening voorgesteld tot schâvergoeding voor den boer, en zelf niet minder dan vier £ (omtrent 50 gulden) gegeven, nevens zijne goede intentie. Memorandum: Ik heb hem nooit zoo lief gezien als op dat oogenblik.

Vier ure. Naar de mis gegaan.

Zes ure. De varkens en de kippen eten gegeven.

Zeven ure. Het avondeten op tafel, daar het later was geworden wegens het ongeluk van robinson. Memorandum: De ganzentaart te veel gebakken en het varkensvleesch stuk gebraden.

Negen ure. Het gezelschap slaperig; deze laatste uren zeer onaangenaam. Tweemaal mijn avondgebed gedaan, daar john grey mij de eerste keer te veel aftrok. Geslapen, en - gedroomd van john grey.’