Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1836

Recept tegen de babbelzucht.

IJdele nieuwsgierigheid, kwaadsprekendheid, babbelzucht en onbescheidenheid behooren van oudsher tot die gebreken, welke in kleine landsteden niet het minst worden aangetroffen. Zoodra vertoont een vreemdeling zich daar niet, of men bespiedt hem, de hoofden worden bijeengestoken, men vraagt, vorscht uit, gist en lastert. ‘Is hij rijk?’ - ‘Is hij arm?’ - ‘Van waar komt hij?’ - ‘Wat doet hij?’ - ‘Wie zijn zijne ouders?’ - ‘Is hij gehuwd, of jong heer?’ - De vragen zijn niet bij te houden.

Een jong mensch uit eene aanzienlijke stad verlangde eenigen tijd in een zoodanig landstadje door te brengen. Den dag na zijne aankomst liet hij de voornaamste inwoners, mannen, vrouwen en ongehuwde juffers, in het logement, waar hij zijn' intrek genomen had, ter maaltijd noodigen. Men verwonderde zich, maar nam de uitnoodiging aan, en op het bepaalde uur lieten zich de verzochte gasten vinden.

Nadat het nageregt was afgeloopen, schenen zij zich gereed te maken om te vertrekken. Maar de gastheer ver-

[p. 244]

zocht hun, nog eenige oogenblikken te vertoeven, klom op zijn' stoel, en sprak hen op de volgende wijze aan:

‘Mijnheeren en Dames! Ik kom van van A-; ik woon daar op de - gracht, en heet .....; ik bezit eene matige fortuin; ik heb in de letteren gestudeerd, om u te dienen, en denk hier eenigen tijd te blijven, om ongestoord een werk te voltooijen, welks inhoud u niet het geringste belang kan inboezemen; beide mijne ouders zijn overleden, en mijne zuster is te R - zeer gelukkig gehuwd; ik ben ongehuwd, en gevoel niet de minste geneigdheid tot het huwelijk; ik ben noch goed noch slecht; ik leef zeer eenvoudig, bezoek nu en dan de kerk, maar nooit gezelschappen of openbare verlustigingen, speel nooit kaart, rook en snuif, betaal mijnen kleeder- en schoenmaker prompt, scheer mij driemalen in de week, draag 's winters een' wollen borstrok, bezit drie rokken en een' jas, bemoei mij nooit met de politiek, sta gewoonlijk ten zeven ure op en ga ten elf ure naar bed. Dat ik u dit alles mededeel, Mijnheeren en Dames, is louter in uw eigen belang, opdat gij u om mijnentwille de tong en de herfenen niet zoudt vermoeijen. Ik ben geen lomperd; die mij spreken wil, zal mij tot zijne dienst vinden; maar ik verlang met niemand bijzondere kennis te maken, en mijn gezelschap moet u dus volkomen onverschillig-wezen.’

Dit gezegd hebbende, nam de gastheer afscheid van zijne verbaasde gasten. Sommigen vonden de toespraak onbeschaamd, anderen grappig en origineel; maar de babbelzucht zag zich den mond gesnoerd.