Reistogtje langs en in eenige Havens aan de Spaansche, Fransche, Italiaansche en Barbarijsche Kusten, met de Neêrlandsche Korvet Dolfijn, door P.A. Talma, Luitenant ter Zee. Te Amsterdam, bij ten Brink en de Vries. 1835. In gr. 8vo. 112 bl. f 1-25.
Indien ooit een Nederlander van geringe afkomst, die in onze volkplantingen of overzeesche bezittingen zijne fortuin maakte, eene lofrede en eene eerzuil verdiende, dan was het voorzeker de schrandere, nijvere, nederige, dankbare en edelmoedige baljée; een weesjongen, opgevoed in het Nieuwe Stadsweeshuis te Leeuwarden, maar die, alleen langs den weg van eer en deugd, onder welverdiende begunstiging van brave mannen, tot de aanzienlijkste Ambten in Indië geraakte. Eene regtmatige, en door aanhaling van verschillende bescheiden gestaafde, hulde wordt door zijnen Levensbeschrijver, wiens taal en stijl wel wat zuiverder mogten zijn, dien achtingwaardigen overledene toegebragt.
Dezelfde aanmerking nopens gebrek aan zuiverheid van taal en stijl is echter in grootere mate op de twee volgende werkjes toepasselijk, welke wij overigens met genoegen en belangstelling hebben gelezen. Men ontwaart in de Wandelingen van den Landschapschilder steeds, dat een schilder ons omleidt, en met het oog eens schilders alles aanwijst en beoordeelt: en wie wil niet gaarne de hier geschetste streken uit zulk een oogpunt eens bij voorkeur beschouwen?
Leest men daarentegen het Reistogtje langs en in eenige havens aan de Spaansche, Fransche, Italiaansche en Barbarijsche kusten, dan hoort men in den Heer talma den beschaafden en kundigen Zeeöfficier, den kenner van menschen en volken, den waarnemer van zeden en gebruiken spreken. Treffend is, hetgeen hij ons mededeelt als staaltje van der Franschen veranderlijkheid, die, (volgens bl. 88) toen de tijding der verovering van Algiers te Port Mahon aankwam, dronken waren van vreugde, en om strijd riepen: Vive charles X! in wiens eere men niet moede werd uit te weiden; maar acht weken naderhand plaatsten diezelfde Franschen de driekleurige kokarde op de chakots, en roemden lodewijk philips als den besten der Koningen! Op dat laatste punt zullen de meesten thans welligt weder anders denken.