Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1836

Nederland in 1572. (Losse Fragmenten) door S.P. Oudkerk Pool. Te Enkhuizen, bij J. over de Linden. In 8vo. VIII en 62 bl. f 1-:

Sedert de zoogenaamde romantische poëzij in de mode gekomen is, schijnt het, of sommige dichters en verzenmakers zich niet meer over eenheid en zamenhang in de voortbrengselen hunner al te vruchtbare pen bekommeren. Onder onze nog eenigzins jeugdige dichters zijn zelfs eenigen, wier naam niet geheel zonder regt vermaardheid verwierf, van dat gebrek niet vrij: wat wonder, zoo lieden van minder talent, na de gegevene voorbeelden, zich gelijke, ja nog meerdere vrijheid veroorloven? Zoo deed ook de Heer oudkerk pool met zijne ongemeen losse fragmenten, waarin hier en daar wel vonken van dichtvuur te bespeuren zijn, doch die over het geheel, naar ons gevoel, beter onuitgegeven gebleven waren. Indien nu dat ordeloos dichtwerk door stijl, taal en versbouw zich onderscheidde, dan zou het te dien opzigte nog lof verdienen; maar ook daarin komt de Schrijver aanmerkelijk te kort. Bl. 1 lezen wij: Ook Egmond! Hoorne! ook die eedle helden vielen, met verwaarloozing der smelting; eene sout, die meermalen begaan is. Bl. 2, den laatsten regel, vinden wij het aanvangen, in plaats van het

[p. 130]

ontwerpen van een plan. Op bl. 3 hindert ons eene, hier niets uitdrukkende, herhaling van het koppelwoord en, aan het begin van vele regels. Bl. 7 wordt er gesproken van Spanjes rijkskroon te staven: maar wat is toch eene gestaafde kroon? Aan geheel ondichterlijke uitdrukkingen ontbreekt het ook niet, b.v. bl. 27: Broeder Piet bragt hem die tijding. Bl. 28: En was dit wel vreemd te vinden? Zonderling is de vraag bl. 45: Zal ik verder u verhalen, wat gebeurd is na dien stond? Neen! zouden wij gezegd hebben, zwijg er slechts van! Evenwel de Dichter verhaalt tot op bl. 47. Dan vraagt hij weder: En moet ik nu nog verhalen, wat na jaren is geschied? Doch dit laat hij aan een' ander over. Na nog een woordje tot lof van onzen Koning gezegd te hebben, eindigt de Schrijver zijn eigenlijk werk, waarachter nog eenige aanteekeningen volgen. Een slotzang tot lof onzer voorvaderen, waarin de tachtigjarige oorlog met Spanje kortelijk wordt geschetst, is niet beter, doch ook niet minder, dan het voorafgaande. Ziedaar, waarde lezer, wat gij in dit dichtwerkje vinden kunt!