Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1835

[p. 502]

De biddende.

(Naar matthisson.)

Laura bidt! der Eng'len zangen

Storten haar Gods vrede in 't hart.

Nu beknelt geen leed haar' boezem;

't Vurig bidden bant de smart.

O, zoo klom, in 's werelds ochtend,

Van der heuv'len bloementop,

Abel's offer voor Jehova

Naar den hoogen hemel op!

Zie haar knielen, zie haar bidden,

Reeds van hemelglans omstraald!

Schooner werd zelfs de Onschuld nimmer

Door een' Raphaël gemaald.

Zij verneemt in 't suizend koeltje

's Heeren tegenwoordigheid;

Schouwt alreeds de heil'ge woonplaats,

Waar de zegekroon haar beidt.

Vroom en kinderlijk vertrouwen

Zetelt in haar kuische borst;

Engelreinheid woont in 't harte,

Dat naar 't eeuwig leven dorst.

Wie deez' Heil'ge neêr zag knielen,

Werd met hooger heil bekroond;

Zag reeds 't land, waar eeuw'ge vreugde

Onder hemelpalmen woont.

K.

's Hage, 1834.