Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1835

Le Ciel étoilé. Cantate, traduite de Jer. van Alphen, par Aug. Clavareau. Utrecht, J.G. van Terveen et Fils. 1835. gr. 12mo. 31 pag. f :-25.

Wie, in de letterkundige wereld, kent niet van alphen's heerlijke Cantate, den Starrenhemel, dat dichtstuk, door bevoegde kunstregters, als een der schoonste voortbrengselen onzer godsdienstige poëzij, geroemd?

De begaafde clavareau, die reeds zoo menig treffelijk blijk gaf van den helderen weêrklank, welken de toonen van Nederlandsche Zangers in zijn gemoed vonden, deelt ons, in het aangekondigde stukje, op nieuw een bewijs mede, niet slechts, dat hij den geest der beide talen uitnemend wel gevat heeft, en met het schoone onzer poëzij, zoo als zich van eenen man van zijnen aanleg en smaak laat verwachten, naar waarde is ingenomen, maar ook, dat hij zelf Dichter is. Want, om de denkbeelden van den waardigen van alphen zoo schoon en zuiver weder te geven, als dit in de voor ons liggende vertaling is gedaan, moet men zelf bezield zijn door den gloed der echte poëzij, die het gemoed van den oorspronkelijken Zanger ontvonkte, toen hij den lof des Heeren, in deze schoone Cantate, vermeldde.

Het verheugt ons daarom, dat een Dichter, als clavareau, dezen heerlijken beurtzang heeft vertaald, en geen louter werktuigelijke hand zich daaraan heeft vergrepen. Wilt gij hooren, Lezer! hoe clavareau, in de taal onzer naburen, met den godvruchtigen van alphen harmonisch éénen

[p. 688]

toon aanslaat? Wij kiezen, tot eene proeve daarvan, de volgende regelen, waarin, naar ons gevoel, de vertaling het oorspronkelijke nog overtreft:

Eerste Stem.

Wie kan al de starren meten?

Wie spreekt haar getallen uit?

Wie haar doel en during melden,

Of den kring, die haar besluit?

Première Voix.

Qui pourrait mesurer tous ces globes lointains?

Qui nous dirait leur nombre, et leur but, et leur terme?

Quel compas tracerait, à nos yeux incertains,

Le grand cercle qui les enferme?

Tweede Stem.

Hij, die al wat Hij formeerde

Met een' wenk regeren kan,

Noemt de starren bij haar namen,

Meet den hemel met een span.

Seconde Voix.

Celui qui, d'un seul mot, peupla cet océan,

Et règle, d'un coup d'oeil, ces innombrables mondes,
Nomme tous ces soleils sous leurs voûtes profondes,

Mesare les cieux d'un empan.

Uit de sierlijk gestelde Opdragt aan den Zoon des vereeuwigden Dichters, den Heer d.f. van alphen, zouden wij geneigd zijn, op te maken, dat een vriendelijke wenk van dezen den Heer clavareau op het denkbeeld heeft gebragt, hetwelk wij hier zoo gelukkig verwezenlijkt zien. Het mag ons alzoo verblijden, dat beide waardige mannen zich vereenigd hebben tot dit treffelijk doel; waardoor tevens het gezegend aandenken van den vriend, ook van onze jeugd en van onze kinderen, op nieuw onder ons verlevendigd wordt.

Onder ons? Ja, Lezer! dewijl toch het Fransch ook hier te lande vrij algemeen gekend en beoefend wordt, en het te wenschen is, dat ook deze vertaling, even als die van de

[p. 689]

Kindergedichtjes van Vader van alphen, zonder dat dezelve het oorspronkelijke bij ons verdringen, den jongen lieden in handen moge gegeven worden. Maar, wat wij vooral hopen, is, dat deze overzetting van een der voortbrengselen onzer godsdienstige Muze onder onze ligtzinnige naburen bekend en verspreid - dit niet alleen, maar ook naar waarde hooggeschat moge worden, en de geest, die in dit zangstuk leeft, in veler, veler harten moge overgaan, en er den verderfelijken invloed moge weren van geschriften als die van victor hugo, en wie, met hem, hunne heerlijke geestvermogens aan het rijk der dwaling en der zonde wijden!

De verschijning van dit stukje, hetwelk zich ook door netten uiterlijken vorm aanbeveelt, heeft den wensch bij ons verlevendigd, dat de prijsvraag, welke, een' geruimen tijd reeds geleden, door een Genootschap ter bevordering der Toonkunst, is uitgeschreven, tot het bekomen van eene gepaste muzijk voor deze Cantate, met een gelukkig gevolg bekroond moge worden.