Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1835

Lord Nigel, of de Schot in Londen. Naar het Engelsch van Sir Water Scott, door G.L.V.O.V.S. II Deelen. Te Leyden, bij A. en J. Honkoop. 1833. In gr. 8vo. 872 Bl. f 8-:

Onder de menigvuldige vertalingen van de werken, die der vruchtbare pen van den overledenen Schotschen Romanschrijver ontvloeiden, beslaat het opgenoemde werk eene eervolle plaats, niet zoo zeer om de uitvoering zelve (waarover straks nader) als om de belangrijke schetsen, die het bevat van de stad Londen in de 17de eeuw, de gewoonten, leefwijze, zeden en gebruiken van den burgerstand, die van het hof en den geleerden jacobus den I, onder wiens

[p. 493]

regering de held der geschiedenis voorondersteld wordt geleefd te hebben.

Eene luimige inleiding, die geene betrekking op het werk zelve heest, stemt den lezer echter aanstonds tot belangstelling in den persoon van den Schrijver, en doet alzoo de lectuur des verhaals met gunstige gevoelens aanvangen. Dat verhaal teekent ons, in de bekende keurige manier des Schrijvers, de lotgevallen van eenen Schotschen Lord, wiens vader den Koning niet alleen het leven redde, maar zijne geheele fortuin ter bevestiging diens troons op het spel zette, en later geheel vergeten werd, zoo als doorgaans de grooten in hunnen voorspoed de werktuigen hunner verheffing plegen te behandelen, de schil wegwerpende, wanneer de vrucht uitgeperst is. De jonge Lord tracht vergeefs de billijke vorderingen van zijnen overledenen vader bij den Koning voor te dragen. Hofintrigues, en de zucht van sommige grooten, om de bezwaarde familiegoederen in handen te krijgen, waarop zij door een' tusschenpersoon geld hebben geschoten, doen zijne pogingen mislukken. De onhandigheid van zijnen knecht richie, een' echten Schot, met al de gebreken en goede hoedanigheden, zijnen landaard eigen, verwijdert hem nog verder van het doel, dat echter bereikt wordt door eenen goudsmid, die als zoodanig bij den pedanten Koning vrijen toegang heeft. Welgeslaagde list doet echter den held in gezelschap van spelers vallen, haalt hem eene veroordeeling op den hals, die hij ontvlugt in de verblijven van Whitefriars, de schuilplaats van alles, wat Londen zedeloos opleverde. Hier wreekt hij den moord, aan zijnen huisheer, een' ouden gierigaard, gepleegd, verhindert dien van zijne dochter, welke hij bij zijne vlugt medevoert, redt haar vermogen, en, door behulp van zijnen knecht, dien zij eindelijk huwt, wordt de bron van zijn ongeval de oorsprong van zijn geluk, op het oogenblik schier, dat hij, van hoogverraad, echtbreuk en wat niet al beschuldigd, onder al die slagen dreigt te bezwijken. De romantische regtvaardigheid straft den verleidenden hoveling, die den held zoo verre had weten te brengen, en doet de vrucht des verraads op eene zonderlinge wijze verloren gaan. Lord nigel, eindelijk, aan een meisje verbonden, dat hem hartstogtelijk beminde, en tot zelfs de welvoegelijkheid aan die liefde opofferde, bekomt zijn erfgoed onbezwaard terug door medewerking van zijnen trou-

[p. 494]

wen dienaar, die ten slotte door den Koning tot Ridder geslagen wordt.

In het eerste deel worden de breede grondslagen gelegd van de zonderlinge lotgevallen, die daarin reeds beginnen, maar in het tweede met meerder snelheid voortspoeden, alles op de behagelijkste en dikwerf bevreemdendste wijze, die nu en dan eene wending neemt, welke men of niet, of zoo niet verwachten kon. Sommige partijen zijn allerkeurigst geschilderd, de karakters goed volgehouden, en dat van den Koning in de grondtrekken zeer juist, maar in de uitwerking soms wat al te gemeen geschilderd. Wij onthouden ons met moeite, om deze of gene treffende passage mede te deelen; en alleen de overtuiging, dat de schrijfwijze van den Autheur genoegzaam bekend is, strekt ons tot waarborg, dat de Lezers ons die terughouding niet verwijten zullen, daar wij het geheele werk gaarne aanprijzen.

Mogt intusschen die aanprijzing strekken, om de Uitgevers in 't vervolg hunne taak beter te doen vervullen! De Vertaler, die anders voor zijn werk vrij wel berekend schijnt, heeft zich te veel gehaast, waardoor deszelfs waarde merkelijk verminderd wordt. De correctie is in zeer slordige handen gevallen. Ten blijke, dat wij niet zonder grond beschuldigen, volgen hier eenige weinige onnaauwkeurigheden, die wij uit eene breede lijst trekken, al lezende aangeteekend: 1ste D. bl. 36, reg. 22, stok v. 37, 22, uitvinding m. 122, 7, die kleinen kantoortjes, 124, 3, wij, lees vrij, 155, de geheele pagina zeker niet gerevideerd. IIde D. 249, 14, tijdgenooten, voor menschen van zijnen leeftijd, 90, 6, een man (van) eer, 102, 5, Duizels voor Duivels, 367, 4, klei-kantoortje, lees klein; van bl. 381 tot 389 is de paginering geheel in de war.