Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1834

Iets over niets.

Dat de wereld vol nietigheden is, weet ieder; maar dat menigeen deze nietigheden voor iets, ja voor zeer veel houdt, weet niet ieder. Dat er meermalen over niets geschreven, getwist en gehaspeld wordt, weet ieder; maar dat niets aan de waarheid zooveel afbreuk doet, weten weinigen, dewijl zij hun iets voor het grootste en belangrijkste houden. Wie met niets iets wil doen, zal altijd zichzelven bedriegen; zoo schrijven ledige hoofden wel iets, en herhalen dit onder duizend vormen, maar zij denken er nimmer aan, dat van al hun geschrijf niets zal overblijven.

[p. 675]

Indien men iets voor groot en schoon moet houden, is het Godsdienst, deugd en menschenheil; maar velen schijnen dit voor niets te houden, want zij winnen er dadelijk, voor hunne beurs of hunnen roem, niet iets mede. Niets te willen, schijnt eene tegenstrijdigheid; maar, in betrekking tot het eeuwig Wereldbestuur, willen de boozen niets, dewijl zij iets willen, wat de Schepper niet wil. Niets te eischen van zijne medemenschen, schijnt mede eene ongerijmdheid, dewijl er een zeker iets is, dat niet op den achtergrond wil geplaatst zijn, het eigen Ik; maar echt Christelijke beginselen leeren ons, dat dit zeker iets niet meer gelden mag dan geoorloofd is; velen gelooven dit niet, want het is iets, dat de eigenliefde niet toelaat. Iets over niets te zeggen, is veel zeldzamer, dan niets over iets te zeggen.

L.W.