Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1834

[p. 575]

Proeven van een nieuw satyriek woordenboek.

Aesthetica. De kunst, om over dingen, die elk gevoelt en ondervindt, zóó te spreken, dat niemand het verstaan kan.

Akademiën. Behooren te strekken, om het vuur te onderhouden, hetwelk groote geesten ontstoken hebben.

Amazonen. Duiven, die men eene broek heeft aangetrokken.

Anonymus. De grootste is - God.

Armoede. De eenige last, die zwaarder wordt naar gelange meer van de onzen daarin deelen.

Artsen. Lieden, met welke de Natuur verstoppertje speelt.

Baden. Het laatste beroep van den Arts.

Bed van Eer. Voor het meisje een Bal. Eene wakkere maagd zal den Dood in den dans, al zag zij hem in eigen persoon voor zich staan, even moedig onder de oogen zien, als een held op het slagveld: op zijn best zal zij nog een uitstel voor één' enkelen wals vragen.

Bedelzak. Hoewel ledig, zwaarder te dragen, dan een volle geldzak.

Boekencatalogus. Vrachtbrief der geleerde koopwaren.

Boekenschrijven. Eene edele kunst, maar een verachtelijk handwerk.

Brieven. Verligchamelijkte gedachten.

Candidatus Theologiae. Animal rationale, meliora tempora expectans.

Costum. Gewaad, door dansers en danseressen verbannen; daar derzelver kleeding niets anders is, dan sierlijke variaties van het vijgeblad in het Paradijs.

Couche-toi. De logica voor honden en lafaards.

Deelneming. Duurt gemeenlijk slechts zoo lang, als er iets te deelen valt.

Dwaasheid. Wie dezelve niet wil dulden, werwaarts zal hij in de menschenwereld haar ontvlieden?

Echt. Verzorgingsinrigting en soms Hospitaal voer Vrouwen, of Kostschool voor Mannen.

Echtestaat. Dikwijls eene artsenij, somwijlen een vergif, doorgaans een bitterkoekje.

Eerbaarheid. Eene Dame, welke in zeden en gewaad eene halve eeuw ten achtere is.

Eerprijzen. Behoeft men niet voor Satyres uit te loven;

[p. 576]

want juvenalis zeide reeds, dat het bezwaarlijk viel, er geene te schrijven.

Egoïsmus. Eene dievenlantaren, welke alleen hem licht geeft, die haar draagt, en anderen verblindt.

Evenwigt van Europa. Berust enkel op de punt van den degen en op bajonetten.

Fortuin. Eene dame van rang en aanzien, welke zich echter niet zelden aan haren kamerdienaar veil geeft.

Galg. Vleijer van het menschelijk geslacht. Men hangt aan dezelve nu en dan drie, vier personen, om daardoor alle andere menschen te overreden, dat zij deugdzaam zijn.

Geduld. Gemeenlijk de voedster van onophoudelijke beleedigingen.

Geheugen. Het foudraal, of de koker, der kennis.

Gekheid. Een gangbaar artikel bij Verliefden en Dichters.

Geleerde Vrouwen. Kabinetstukken, welke men aan nieuwsgierige vreemdelingen vertoont, en meestal van geen ander gebruik.

Geloof. Een kostbaar edelgesteente in de dorenkroon der menschheid; eene verkwikkende vrucht in het dal der ontbering; eene lichtende star in den donkeren chaos van het menschelijk weten.

Geloof. De poëzij des levens.

Geluk. Eene ladder: even zoo vele sporten als men klimt, moet men weêr afstijgen.

Genie. Hebben alleen die Schrijvers, welken het niet aan goede vrienden onder de Recensenten ontbreekt.

Gierigheid. De hoogste armoede.

Goddeloozen. Dikmaler door eene heftige koorts, dan door eene predikatie te bekeeren.

Godenvonken. Bij dezelve laat zich geen leeuwrik braden, geen soep koken, geen pijp tabak opsteken.

Hazen. Gulzige beesten, die met twee lepels eten.

Heer. Ten aanzien van gehuwde manspersonen een zeer ongepaste titel.

Heerschen. Onzin, gelijk regeren wijsheid is: hij heerscht, die niet regeren kan of wil.

Idylle. Eene duiventil op eene mestvaalt.

Inquisitie. Eene geestelijke Douane, om het insmokkelen van het gezond verstand te beletten.

Jongelingsjaren. Het Pinksterfeest des levens, waarop de heilige Geest des Ideaals over hetzelve wordt uitgestort.

[p. 577]

Jubelfeesten. Gouden zerkspijkers.

Kaartspel. Schermen voor de verveling, gelijk parapluien voor den regen.

Kanonnendonder. Travestie van het klokkengelui.

Kaptafel. Voor de Dames eene Akademie, waarin de zucht om te behagen, in al hare wijzigingen, wordt bestudeerd.

Kerkklokken. Duikerklokken, onder welke men de paarlen van de Godsdienst opspoort.

Koketten. Weêrhanen, die niet eerder vast en onbewegelijk worden, vóór dat zij roestig zijn.

Koopman. De beste koopman is de krijg; hij maakt van ijzer goud.

Krijg. Eene school voor roovers, welke de Vrede laat opknoopen.

Kunst. Eene ligte vracht, maar zwaar om op te laden.

Lastdragen. Een lastig beroep in dit wereldje, en echter zoo algemeen, dat de klasse der lastdragers ongetwijfeld de talrijkste op aarde is.

Lasteraars. Zijn gelijk de bommen; altijd beschrijven zij eenen boog, vóór zij treffen en vernielen.

Leven. De Maskeradetijd, die met Aschdag een einde neemt. Wat toch blijft, na al de rollen, die wij gespeeld, na al de potsen, die wij uitgeregt, na al de maskers, die wij voorgedaan, en na al de vermommingen, waarin wij ons gehuld hebben, over, dan - een hoopje asch?

Leven. Een Epigram, waarvan de vrouwen de puntjes zijn.

Liefde. Die der hovelingen voor het vaderland even edel, als die der spreeuwen voor de kersen.

Lof. De lier van Orpheus; hij kan zelfs den Duivel temmen.

Manier. Zie Manie.

Mensch. Minder ellendig, wanneer hij zonder verstand, dan wanneer hij tegen hetzelve handelt.

Mercurialia. Door zekere Doctoren in allerlei vormen toegediend, zelfs gedrukt.

Metalen. Door de Joden besneden, door de Christenen gedoopt. Zie Klokken.

Moraal. Een deel der Wijsgeerte, dat wel geleerd, maar niet uitgeoefend wordt.

[p. 578]

Natuur. Groote Dichters vinden haar steeds in hare verhevenheid; want dan alleen geeft zij eene Echo: in hare eenvoudigheid blijft zij stom.

Onheil der Wereld. Stamt niet af van nietsdoen, maar van kwaaddoen.

Opera. Dramatische huspot van kunst en onzin.

Paradijs. Is slechts dáár op aarde aanwezig, waar verbodene vruchten gevonden worden.

Partij. (Goede) Eene rijke weeuw, die men heden trouwt, en die morgen sterft.

Pensioen. Een geschilderd bedelstafsperspectief.

Poëzij. Bij vele Dichters niets anders, dan Rijmvapeurs.

Prozaïsten. De grootste Prozaïsten in de Liefde zijn - de Vroedmeesters.

Raad. De beste is de vóórraad.

Regements-kleermakers. Vormen Helden.

Regtvaardig. Zijn die Vorsten, welke in het Teeken der Weegschaal geboren zijn.

Rijk. Wordt men dikwijls door middel van duren tijd en goedkoop geweten.

Schoonheid. Een vogellijm, waaraan elk gaarne blijft kleven.

Snelvoetigheid. Helpt altijd in den oorlog, zij moge voorof achterwaarts worden aangewend.

Soldaat. Eene levende satyre op den eeuwigen vrede en de onvervreemdbare vrijheid des menschen; maar een noodzakelijk voorbehoedmiddel voor de menschheid.

Stilzwijgen. Het doffe stilzwijgen des volks is eene stille, maar ontzettende spraak voor tirannen.

Straffen. Zullen dezelve anderen verbeteren, dan moeten zij bij ons eerst zelve verbeterd worden, en vervolgens ons zelve verbeteren.

Tijd. Met dit edel goed gaat de Franschman galant om; hij zegt: il faut passer le temps; - de Romein barbaarsch; hij verscheurt hem: tempus terere; - de Duitscher en Nederlander lomp; hij verdrijft hem.

Vaderland. Kan zonder ons, maar wij niet zonder hetzelve leven.

Verdiensten. Meermalen hetzelfde als een mooije rok en blanke daalders.

Verveling. Dikwijls verdrijven zich de Dichters dezelve, terwijl zij haar anderen op den hals schuiven.

Verzen. Maken zelden de fortuin hunner vervaardigers; maar de vervaardigers dikwijls de fortuin hunner verzen.

[p. 579]

Vleijerij. Eene zoo volkomen nagemaakte munt, dat de fijnste kenner haar voor goed geld aanneemt.

Volksoproer. Wordt gestild, zoodra de etenstijd daar is.

Vriendschap. Wordt dikwijls in menigte en rijke volheid gevonden op den bodem van een okshoofd wijn.

Vrouwen. Zie Raadsels.

Vrouwen. Sommige van haar zijn gelijk bedorvene kinderen, die met speelgoed zoet gehouden, met vleijerij in slaap gesust, en met beloften gepaaid worden.

Waarzeggen. Kan men beter van leven, dan van - waarheidzeggen.

Weder. Slecht weder en slechte menschen moet men leeren verdragen, zoo men het leven hier beneden niet onverdragelijk vinden zal.

Wereld. Is eene hangklok: het gewigt is de geldzak, en de slinger het vrouwelijk geslacht.

Werk. In onze tijden prijst niet zelden de Meester het: weleer was zulks omgekeerd; het prees den Meester.

Wijf. (Boos) Een Duivel, die op Aarde gastrollen geeft.

Wijn. Postpaard der Dichters.

Zelden. Wordt gevonden onder het woord Zelfkennis.

Zeldzaamheid. Een meisje zonder ijdelheid.

Zingen. Hooren alle menschen gaarne, maar vooral wanneer hun eigen lof gezongen wordt.

Zingvogels. Smaken het lekkerst gebraden. Zouden Menscheneters ook onderscheid kunnen bemerken tusschen gebradene Dichters en gebradene Prozaschrijvers?