Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1834

[p. 297]

Leopold en de Belgen, of het Brusselsch plunderspel van 6 april, 1834.

Wat spel! - de paarden zijn verkocht,

En de ezels hebben veel vermogt,

Door hun gebalk te laten hooren:

De tijgers zijn aan 't woên geraakt;

De Hel heeft monsters uitgebraakt,

Om Brussels diepen slaap te storen.

Reeds uren hebben zij gehold;

Maar eind'lijk komt Vorst Leopold...

Hoe magtig is een Burgerkoning!

Zij zien nog naauw'lijks zijn gelaat,

Of wijken naar eene and're straat,

En plund'ren daar eene and're woning.

Welk volk! - het zij het paarden koopt,

Of paardenkoopers-huizen sloopt,

't Is altijd afval of verdelgen;

En 't rot, dat zich naar Jezus noemt,

Maar Zijne leer in 't harte doemt,

Bestuurt den geest der vrije Belgen.

Men teekent staag op akten in,

Of heeft verwoesting in den zin:

't Is tegenwent'len of vernielen.

Kameleons .... neen, zijn zij niet;

Al is het, dat de kleur verschiet,

Het blijven altijd blaauwe kielen.

De Grooten ijdel, trotsch en dwaas,

Het graauw hun hefboom of hun baas;

Hun baas, wanneer de Priesters spreken;

Die blijven meester van 't gespuis,

En alles wordt verplet tot gruis

Bij hen, die d' unieband verbreken.

[p. 298]

 

Maar, heeft ook de Engelsch-Fransche Saks

 

Van zulke Grooten veel gemaks?

 

Wat is er voor zijn' troon te hopen

 

Van hen, die 't volk eerst dol en gram

 

Deên worden tegen Nassau's stam -

 

Dan weêr voor Nassau paarden koopen?

 

 

 

De Souverein komt weêr - men ziet

 

Hem spreken, maar verstaat hem niet.

 

Hij wijkt, uit dank voor zijn promotie;

 

En de Adel, die zijn' Koning hoont,

 

't Is billijk, dat hem plund'ring loont

 

Voor zijne blindemans-negotie.

 

 

 

't Is wel niet streelend voor dien Vorst,

 

Die zoo veel doen en wagen dorst

 

Tot welzijn van de brave Belgen;

 

Dat volk, dat, met de zege in 't oog,

 

Vol moed naar 't Luxemburgsche toog,

 

Als onverschrokken leeuwentelgen!

 

 

 

Naauw heeft de man het Duitsch Verbond

 

Ontzag geleerd voor zijnen grond,

 

Herstel der Belgische eer verworven,

 

Of een Verbond van Ed'len maakt,

 

Dat 't in paleizen bonst en kraakt:

 

Dáár wordt de boel geheel bedorven.

 

 

 

't Is nogtans beter, dan wanneer

 

Oranje of Saksen-Weimar weêr

 

Zijn onverwinlijk heer deed vlugten:

 

Hun magt is voor heel 't oproerland -

 

Der plunderaren onverstand

 

Alleen voor weinigen te duchten.

 

 

 

Juich, Koning, juich! uw volksverbond,

 

Uw troon, uw rijksmagt staan gegrond

 

Op meineed, roofgoed, schrik verspreiden.

 

Wat eens begon met plundering,

 

Krijgt nog door plund'ren steviging:

 

Europa gaat dien roem verbreiden.

 

 

 

G.