Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1834

Bijdragen voor de zuivere Bijbelleer, of het oude kleed zonder nieuwe lappen. Door J. van der Linden, V.S. Predikant te Kantens. No. I en II. Te Groningen, bij W. van Boekeren. In gr. 8vo. 33 Bl. f : - 40.

Dit geschrift schijnt bij nommers, even gelijk andere Tijdschriften, te zullen worden uitgegeven, en is door den Heer van der linden tevens voor andere medearbeiders, tot het leveren van bijdragen, opengesteld. De Schrijver stelt zich voor, inzonderheid voor de bewoners van het Hunzingo-kwartier, in wier midden hij de beste jaren zijns levens heeft gesleten, nuttig te zijn, daar er ook onder hun oog thans verschijnselen plaats hebben, die hen zoo ligt van het ware spoor zouden kunnen afleiden, en wie hij, door de eenvoudige en zuivere Bijbelleer, poogt te sterken. De poging zelve, kennelijk tegen de woelingen van Do. de cock e.a. gerigt, is loffelijk, en kan, waar dit noodig mogt zijn, het goede bevorderen.

Hartelijk wenschten wij, dat men zulke geschriften geheel als overtollig mogt kunnen beschouwen! Welligt (wij houden ons aan onze verklaring, bij het verslag omtrent de boekjes van Do. de cock gegeven) ware een diep stilzwijgen het beste wapen ter verdediging tegen de telkens zich herhalende aanvallen. De Bijdragen zullen waarschijnlijk niet éénen van de volgelingen des Heeren de cock overtuigen, en voor andersdenkenden

[p. 193]

zijn zij geene behoefte. Alleen voor de zoodanigen, die nog op twee gedachten hinken, kunnen geschriften als het onderhavige nuttig zijn, en wij wenschen, dat zij voor de bedoelde personen ten zegen mogen strekken! - Alwat wij doen kunnen, is, den voorstanders der zuivere Bijbelleer ernstig en welmeenend aan te raden, met bezadigdheid en in den geest der liefde te spreken en te schrijven, en in bitterheid, smalen en lasteren hunnen wederpartijders niet gelijk te worden. Wij erkennen, dat het, bij zoo veel onbescheid, als waarvan de ultraregtzinnigen dezer dagen zich bedienen, eene moeijelijke taak mag geacht worden, zich niet door eene edele verontwaardiging te laten vervoeren tot het zeggen van harde dingen, en dat dit ons zelve wel eens gebeurd is; maar het is toch, wél beschouwd, beter, - het is edeler, schooner en geheel overeenkomstig met den Christelijken zin en geest, jammerlijk dwalenden met innig mededoogen te beschouwen en te behandelen. De Apostel petrus ging de booze spotters, op den eersten Christen-Pinksterdag, niet met gelijke wapenen te keer; en hoe heerlijk was de uitkomst zijner, wel hoogernstige, maar toch liefdevolle, toespraak tot hen, die het: kruist hem! over den christus hadden uitgeroepen! - duizenden werden op dien dag tot de gemeente des Heeren toegedaan. Dat vermag de geest der zachtmoedigheid en der liefde - dat vermag de geest des Christendoms, vrij van alle menschelijke bijhangselen en leerbegrippen, - dat vermag de geest van christus, die de geest Gods is! - Mogt men dit, in dezen tijd vooral, beseffen, gevoelen en ter harte nemen!