Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1834

[p. 26]

Nieuwe Hoogduitsche Spraakleer, voornamelijk naar de spraakkunstige werken van J.C.A. Heyse bswerkt, ten gebruike der Nederlanders, door J.H. Behrns, Lector in de nieuwere Talen aan 's Rijks Athenaeum te Franeker. Te Franeker, bij G. IJpma. 1832. In gr. 8vo. XVII en 354 bl. f 2-40.
Rodolph Willemssen's Phil. Theor. et Litt. Hum. Cand., beknopte en volledige Hoogduitsche Spraakkunst, voornamelijk ten dienste der Nederlandsche jeugd, tevens voor alle beoefenaren der Hoogduitsche taal, enz. enz. Te Breda, bij F.P. Sterk. 1831. In gr. 8vo. XVII en 642 bl. f 3-:

In den Vriend des Vaderlands voor 1832. No. VI. vindt men eene zeer scherpe beoordeeling, door eenen ongenoemden gesteld, van willemssen's Hoogduitsche Spraakkunst. Sommige kleinigheden worden daar wel wat breed uitgemeten; doch dit neemt niet weg, dat er inderdaad eenige leemten en onnaauwkeurigheden zijn aangewezen, zoodat willemssen's in vele opzigten voortreffelijk werk vruchteloos op die onfeilbaarheid aanspraak maakt, welke de vervaardiger er zoo gaarne aan zou willen toekennen. Maar ten onregte meende de ligtgeraakte en te spoedig op dezen of genen argwaan vattende Heer willemssen, dat de Heer behrns zijn Recensent in den Vriend des Vaderlands geweest was; en die dwaling in den persoon des beoordeelaars vervoerde hem, toen de Hoogduitsche Spraakleer van behrns in het licht verscheen, onedelmoediglijk, van dezelve, insgelijks in den Vriend des Vaderlands, No. VII, eene allervinnigste beoordeeling te schrijven, zoo mogelijk in nog hatelijker toon, dan die van den onbekenden Recensent van willemssen's werk. Hoe partijdig intusschen die beoordeeling moge zijn, zoo veel heeft ook dat geschrijf bewezen, dat zoo min het werk van den Heer behrns als dat van den Heer willemssen volmaakt is.

Aangezien nu van beide de hier aangekondigde werken recensiën bestaan, zoo hevig en ongenadig, dat er niets ten nadeele valt bij te voegen, nemen wij de vrijheid, zoodanigen onzer lezeren, die gaarne willen weten, hoe een Recensent, door van de verdiensten van eenig geschrift te zwijgen,

[p. 27]

en deszelfs gebreken in een vergrootend daglicht te stellen, de werken van kundige en tot hunne taak bevoegde, schoon altijd feilbare Schrijvers verguizen kan, tot den Vriend des Vaderlands voor 1832. No. VI en VII. te verwijzen. Doch, ten einde niemand door het lezen dier recensiën zou worden afgeschrikt, zich hetzij het eene, hetzij het andere werk, of wel beide werken aan te schaffen, merken wij aan, dat de arbeid van beide Schrijvers ons in het algemeen doelmatig en welgeslaagd voorkomt, en dat hij, die beide deze werken, of wel een der twee verwierp, dewijl hem uit boven aangehaalde recensiën zou gebleken zijn, dat de volmaaktheid ook dáár niet te vinden is, vruchteloos wachten zal, daar er toch wel nooit eenig boek zal verschijnen, waaruit niets zou kunnen worden weggelaten, waar niets zou mogen worden bijgevoegd, en waarin niets zou kunnen worden veranderd of verbeterd. Bij het werk van den Heer willemssen b.v. had wel mogen gevoegd worden zulk een model van Hoogduitsch Letterschrift, als de Heer behrns bij het zijne heeft ingelascht. Voor het overige wenschen wij aan beide geschriften een goed vertier.