Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1833

[p. 741]

De Hottentotten in Zuid-Afrika.

Mr. shaw, een Engelsch Zendeling bij de Hottentotten in Zuid-Afrika, vermeldt het volgende: Ik reed eens naar eene landhoeve, om voor de Bastaard-Hottentotten, daar woonachtig, te preken. Velen der onzen volgden mij te voet, anderen te paard; zoodat het huis nagenoeg vol werd. Mijne goede vrouw toen ziek zijnde, haastte ik mij, terstond na verrigte dienst, huiswaarts, onder een' digten regen; terwijl al de anderen daar bleven. De Namaquas, hunnen overigen tijd wenschende te besteden ten nutte van zichzelven en anderen, hielden in den achtermiddag godsdienstoefening, toen een Pachter uit de nabuurschap de deur opende en naar binnen keek, maar vervolgens zich naar de keuken begaf, en, na afloop der godsdienstige zamenkomst, met blijkbaar oogmerk om hen te bespotten, de Hottentotten dus aansprak:

De Pachter. Wat is dat voor gezang en gebed, dat ge daar even hadt? Ik begreep er niets van.

Jakob. Ik geloof, Meester, dat ge gekomen zijt, om met ons te spotten. Maar, mag ik vragen, verstaat Meester dit hoofdstuk (jo. III), en wel dat gedeelte, wat over wedergeboorte handelt? Wie, dunkt u, zijn het, die wedergeboren moeten worden?

Pachter. (Het Nieuwe Testament hem overhandigd zijnde, beklaagde hij zich over zijn gezigt, maar zeide ten laatste:) Ik onderstel, dat jezus christus de persoon is, die wedergeboren moet worden.

Jakob. Met verlof, Meester; jezus zegt, dat wij en alle zondaars op nieuw geschapen of wedergeboren moeten worden door den Heiligen Geest, willen wij in den Hemel komen.

John (broeder van jakob). Meester, ge hebt mij eens gezegd, dat onze namen niet in den Bijbel staan, en dat de H. Schrift niet voor ons was: staat dan de naam van Hollander of Engelschman daarin te lezen?

(Geen antwoord.)

Jakob. Maar, Meester, gij, die Christenen zijt, noemt ons, Hottentotten, Heidenen; dat is onze naam. Nu, in het Boek staat: jezus, het Licht, kwam, om de Heidenen te verlichten; wij lezen dus onzen naam in het Boek.

Pachter. (Zich doof houdende, maar na eene tusschenpoos:)

[p. 742]

Uwe Zendelingschap doopt Hottentotten, vóór zij hunnen Catechismus kennen. Eerst behoordet ge dezen te leeren; vervolgens behoordet ge al die vragen uit uw hoofd te kunnen beantwoorden, en zonder dat niet gedoopt te worden.

Jakob. Maar, Meester, waar staat dat geschreven?

Pachter. (Geen antwoord.)

Jakob. Ik lees in den Bijbel, dat men op berouw en geloof mag gedoopt worden; maar niet, dat hij alleen, die al die vragen kan beantwoorden, zal gedoopt worden. Zoo wij alles in ons hoofd hadden, wat gij daar zegt, wat zal ons dat baten, zoo onze harten niet bekeerd zijn?

Pachter. Er is geene bekeering in dit leven; die zal eerst plaats grijpen na den dood.

Jakob. Wilt ge ons eens zeggen, Meester, waar dat geschreven staat?

Pachter. (Geen antwoord.)

Jakob. Zoo ik het wél versta, is een mensch, die overtuigd is van zijne zonden, die dus de zonde verzaakt heeft, en in jezus christus gelooft, bekeerd; en zulk een mensch mag gedoopt worden. Joannes doopte in de Jordaan op belijdenis van zonden.

Pachter. 't Is tijds genoeg, om berouw te hebben, wanneer wij ziek zijn en gaan sterven.

Jakob. Dat staat niet in het Boek. Neen! wij moeten nu berouw hebben, zegt de Heer in zijn Woord.

Pachter. Ik versta u niet; gij spreekt slecht Hollandsch.

John. Hoe komt het, Meester, dat gij ons niet verstaat, terwijl Mijnheer (de Zendeling) alles verstaat, wat broeders zeggen?

Pachter. Uwe Zendelingen kunnen geen goed Hollandsch verstaan of spreken.

John. Onze Mijnheer leert het Hollandsch uit het Boek; gij leert het bastaard-Hollandsch zonder het Boek. 't Is dus geen wonder, dat gij meent, onze Mijnheer spreekt geen goed Hollandsch. Hij spreekt zoo als het Boek spreekt; gij verstaat het Boek niet, en verstaat daarom Mijnheer ook niet.

Pachter. Dat is gedeeltelijk waar; er zijn veel zaken in den Bijbel, die wij niet verstaan; en wanneer ik eens weêrkome, zal ik uwen Zendeling vragen, wat God en Magog beteekent.

Henry. (Een onzer Uitleggers.) Dat gij, Meester, veel zaken in het Boek niet verstaat, is geen wonder: ‘De na-

[p. 743]

tuurlijke mensch,’ zegt paulus, ‘verstaat niet de dingen, die Godes zijn, maar ze zijn hem eene dwaasheid.’

Pachter. Wie is de natuurlijke mensch?

Henry. Wij allen zijn natuurlijke menschen in onzen zondigen en natuurlijken staat, en kunnen alleen door medewerking van den Geest Gods de Goddelijke dingen verstaan.

Zij vroegen vervolgens den Pachter naar zijn gevoelen over onderscheidene plaatsen; maar hij zeide: ‘Ik ben geen Zendeling, en dus geen Schriftverklaarder.’

Jakob vroeg hem nog, of hij zijn volk, slaven of bedienden niet liet onderwijzen; het antwoord was: ‘Neen; want dan zouden zij zoo wijs zijn als ik zelf!’