Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1833

[p. 267]

De afneming van 't kruis.

(Op de Schilderij van rubbens.)

Neemt het dierbre, bloedbevlekte,
Met de sneeuw des doods bedekte

Ligchaam zacht van 't hout der straf;

Laat die leden

Naar beneden;

Neemt het offerkruislam af!

Ach, geen traan wordt meer vergoten;
Al het bloed is nu vervloten;

Diep in 't harte drong de speer,

En van 't leven

Gansch begeven

Voelt het hart geen slagen meer.

Ziet die handen fel doorgraven,
Steeds vol zegen, steeds vol gaven,

Mild en liefdrijk uitgebreid! -

Wreed doorgriefde!

Teedre Liefde!

Beeld van smart en majesteit!

Ziet, hoe gruwzaam doorn aan doren
't Bloedig voorhoofd nog doorboren!

Ja, zij zijn uw zegekrans!

o Hoe edel

Straalt die schedel

Eens, omringd van hemelglans!

Hier woont vrede en kalme ruste! -
Sluimrende, onheilsonbewuste

Lijder, daal in 's grafkuils nacht!

Laat der schapen

Herder slapen:

Isrels Hoeder sluimre zacht!

Ach, uw Moeder zelv' geleidt U,
Spreidt het doodkleed, en bereidt U

Vol van smart de legersteê.

Gaarne stierv' zij,

En verwierv' zij

Naast bij U de rustplaats meê.

[p. 268]

 

Zwijgend treuren uwe vrinden:

 

't Graf gaat al hun heil verslinden.

 

Traan bij traan rolt op dat lijk

 

Telkens neder. -

 

Ach, hoe teeder

 

Spreekt het laatste liefdeblijk!

 

 

 

o, Hoe zalig, toen die oogen

 

Nog geen nacht had overtogen;

 

Toen die mond nog werd gehoord!

 

Doch die stonden

 

Zijn verzwonden,

 

En het oog heeft uitgegloord!

 

 

 

Maar nog heeft geen ziel vernomen,

 

In geen hart is opgekomen,

 

Wat uit 's Hoogsten raadsbesluit

 

In dien bloede,

 

Ons ten goede

 

Voor 't geloovig hart ontspruit.

 

 

 

Laat het smeeken tot den morgen!

 

't Ligchaam ruste in 't graf geborgen,

 

En de Geest in 's Vaders schoot.

 

's Hemels zegen,

 

Duur verkregen,

 

Zal verrijzen uit dien dood.

 

 

 

Die getrouw deze uiterste eere

 

Nog bewezen aan den Heere,

 

Hier nog knielden aan zijn graf,

 

Zien Hem weder

 

Als Vertreder

 

Van de magt van Dood en Graf.

 

 

 

Deelden uw doorwonde harten

 

In zijn kruis- en stervenssmarten,

 

Dan verrijst uw heil met Hem!

 

Staakt uw klagen:

 

Licht zal dagen

 

In uw graven op Zijn stem!

 

 

 

Uit de Christoterpe voor 1833.

(Men verg. hiermede van alphen, Bijdr. tot bevord. van Wetenschap en Deugd, bl. 130-132.)