Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1833

Athanasia, de schoone Griekin van Samos. Tafereelen uit de Geschiedenis der Belegering van Missolonghi en de(n) Slag bij Navarino. Naar het Hoogduitsch. Te Purmerende, bij Broedelet en Rijkenberg. In gr. 8vo. 164 Bl. f 1-65.

Het gezond verstand onzer landgenooten zal nooit toelaten, dat zij den edelen vrijheidszin der Grieken, ondanks de woelingen van partijgangers, in hunne schatting zullen verwarren met den oproerigen geest, die zich thans in andere landen zoo hatelijk openbaart, en alles inspant, om, onder schijnbare zucht naar vrijheid, alle wet en orde, die onmisbare waarborgen zijn voor eene redelijke vrijheid, omver te werpen. Daarom twijfelen wij er niet aan, of deze tafereelen uit de geschiedenis der belegering van Missolonghi en van den slag bij Navarino zullen bij ons met belangstelling ontvangen worden; terwijl ook het romantische verhaal, in hetwelk deze tafereelen zijn ingeweven, den leeslust aangenaam bezig houdt. Tot eene proeve van den stijl, geven wij hier eene plaats aan het volgende, behoorende tot het verhaal der belegering en verovering van Missolonghi:

‘Met iederen oogenblik klom de nood, - het getal der strijdbare mannen verminderde van dag tot dag, terwijl honger, ellende en ziekte in de vreeselijkste gedaanten rondgierden. Eindelijk was hun toestand zóó verergerd, dat zij slechts nog voor ten hoogste twintig dagen levensmiddelen bezaten. Uitgeput door de gedurige vermoeijenissen en het weinige voedsel, sleepten de anders zoo stevige mannen zich als geraamten rond. Daar de vijanden steeds post vatteden op de gevallen muren, zoo werden zij allengskens in eene kleinere ruimte ter verdediging ingesloten. - De langmoedigheid der be-

[p. 409]

legeraars was thans ten einde: zij zagen zich zoo nabij aan het doel hunner wenschen, dat er aan gunstige bedingen der overgave niet meer te denken was, en niets anders dan slavernij of de verschrikkelijkste dood hun te wachten stond. Geen wensch of uitzigt bleef hun over, dan met de wapens in de vuist te sterven, en hunnen moed aldus met den heldendood te bezegelen. Alle toebereidselen tot eenen algemeenen uitval werden in gereedheid gebragt; niemand kon hopen de stad ooit weder te zien: gelukkig hij, die er zich kon doorslaan; - maar hoogstwaarschijnlijk was het, dat zij hun leven onder het zwaard der vijanden zouden eindigen. - Het was een hartverscheurend gezigt, toen op den dag, die den schrikkelijksten nacht voorafging, allen zich tot den gemeenschappelijken heldendood verbonden. Echtgenooten, ouders en kinderen omhelsden elkander, onder het storten der bitterste tranen, voor het laatste op deze wereld; zelfs zij, die tot hiertoe vijanden waren, reikten elkander de hand der verzoening, wijl allen toch te gelijk denzelfden weg naar het graf betraden. - Eindelijk brak de noodlottige nacht aan. Ieder had zich genoegzaam voorbereid voor de groote reis naar het onbekende land aan gene zijde des grafs,’ enz.

De bijgevoegde aanmerkingen van den Vertaler, meest van aardrijkskundigen en historischen inhoud, of soms dienende tot opheldering van hetgeen betrekking heeft op Oostersche en Grieksche zeden, gewoonten en benamingen, en gedeeltelijk uitvloeisels van 's mans echt vaderlandsch gevoel, geven hem dubbele aanspraak op lof en aanbeveling; gelijk wij dan ook ons aanprijzend verslag gaarne eindigen met de verklaring, dat wij het er voor houden, dat niemand van eenen zuiveren smaak deze tafereelen zonder voldoening zal lezen.