Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1833

[p. 134]

Gezangen voor Weezen. Te Amsterdam, bij M. Westesman en Zoon. 1832. In kl. 8vo. VIII en 119 bl. f : - 60.

Bij de meer algemeene invoering van den zang, ook in gestichten van liefdadigheid, gaf de Heer horstman den uitgever dezer Gezangen, reeds vóór een' geruimen tijd, den wenk, dat een gezangboek, bepaaldelijk voor Weezen ingerigt, niet dan doelmatig konde zijn. Deze Heer zelf met den uitgever, den Heer m. westerman namelijk, en voorts de Heeren kerkhoven, b. klijn, h.h. klijn, loots, tollens, buys, j. van lennep, de vletter, de zich noemende g.b., en eindelijk de Heer van someren, hebben dan allen medegewerkt aan den hier aangekondigden bundel. In 't algemeen heeft deze verzameling, in betrekking beschouwd tot het doel, waartoe de stukjes vervaardigd zijn, ons wel bevallen. Bl. 9 in het fraaije stukje van horstman, Voorzienigheid, moet, voor onbevlekte Christenmin, tot rijmwoord op broedermin, zeker gelezen worden Christenzin. Bl. 28, De Lente (n^o. III) door denzelfden, begint: schoone kleuren. Hoe zulk eene vergissing mogelijk is, begrijpen wij niet. Men leze: Lente spreidt nu schoone kleuren, enz. Bl. 20, Bemoediging, begint: Hij, die zich vast op God vertrouwt; dit moest wezen: Hij, die zich vast aan God betrouwt, Bl. 33, in den Zomer, door westerman, Allen dank rijst op tot God, behoort te zijn Aller dank, enz. Bl. 38, in een Herfstlied van denzelfden, wordt de oogst gerekend in den herfst te worden ingezameld; dat schijnt ons eene erge fout. Bl. 52. In den Nieuwjaarszang door loots is de uitdrukking der vondelingen: Schoon ge uw zuigling wreed verstiet, Moeders! Hij (God) verlaat ons niet, te scherp. Anders is die Nieuwjaarszang zeer fraai. Lieftallig is ook het volgende vers van loots: Wat ooit aan God geviel; doch de vier laatste regels van het eerste couplet zijn duister van uitdrukking; men moet raden naar den zin:

Het werelooze lam,

Als 't kindje daarmeê kwam,

Zou Hij (God), in de offervlam,

Niet op 't altaar gedoogen.

De Nieuwjaarszangen van tollens overtreffen alles in de verzameling. Hoe edel is het slot van den nieuwjaarszang der vondelingen:

[p. 135]

 

Maar, wat Ge immers (lees immer) loon moogt geven,

 

Straf niet, God! die ons misdreven:

 

Nog bemint ons hart hen teêr.

 

Moge ons bidden U bewegen:

 

Schenk onze oudren ook Uw' zegen,

 

En geen wensch ontglipt ons meer.

In het Kerslied, bl. 69, Heft nu den blijden feestzang aan. door westerman, vinden wij, bl. 70:

Voor wien zich met der herdren stoet

De Koningen zich buigen.

Als die Oostersche wijzen toch Koningen moeten zijn, waarom dan niet liever:

Voor wien zich met der herd'ren stoet

De Vorsten nederbuigen.

Het beste bevielen ons God, door h.h. klijn (bl. 6), de Nieuwjaarszangen van loots (bl. 47 en 53), vooral die van tollens (bl. 55, 59 en 61), Herinnering door g. buys, en voorts onderscheidene stukjes van da Heeren westerman en horstman, maar onder dezelve van beide Dichters het meest de drie liederen op het Kersfeest. Ook de stukjes, door anderen geleverd, zijn niet zonder betrekkelijke verdiensten.