Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1832

Holland.^(*)

‘Der Englen trouwe wacht bedekt ons met haar wieken
In Hollands vrijen tuin, wiens grond niet wordt verwrikt.’
d. smits, Nagel. Gedichten.

Vaderland, zoo hoog in waarde,

Groot door Eendragt, groot door Moed,

Zaligst plekje gronds op aarde,

Duur gekocht voor dierbaar bloed!

(*) Dit stukje, de eersteling van eenen dus nog geheel onbekenden, waarschijnlijk jeugdigen Dichter, ofschoon dan ook slechts eene variatie op het bekende thema zijnde, vertoont, naar ons gevoel, een' zoo verdienstelijken aanleg, dat wij het, te zijner aanmoediginge, gaarne hier eene plaats verleenen. Redact.

[p. 607]

 

Hoe verguisd, gesmaad, belogen,

 

Hoe verschopt met vuigen voet,

 

Heerlijk blinkt nog in elks oogen

 

Hollands Eendragt, Hollands Moed.

 

 

 

Volken, lust het u, te weten

 

Tot wat prijs 't die grootheid koopt?

 

't Heeft den band niet losgereten,

 

Die 't aan Orde en Wet verknoopt;

 

't Heeft niet, wuft, den eed geschonden,

 

Dien 't aan Vader willem deed;

 

Holland is nog trouw bevonden,

 

Houw en trouw in lief en leed.

 

 

 

Vorsten, wat toch durft gij wanen?

 

Blinkt slechts dáár de glans der kroon,

 

Waar millioenen onderdanen

 

Slaafs zich krommen voor uw' troon?^(*)

 

't Eenig Holland kan u toonen

 

't IJdle van dien trotschen waan.

 

Vorsten, 't leert u, dat uw troonen

 

Hechtst op Deugd en Godsvrucht staan.

 

 

 

Neen, geen rijkbetaalde slaven

 

Schutten hier den eedlen Vorst;

 

't Echte nakroost der Bataven

 

Draagt de trouw in mond en borst.

 

Ziet den besten Vorst, omgeven

 

Van 't getrouwste volk der aard';

 

Hij, door Christendeugd verheven,

 

Hij is aller liefde waard.

 

 

 

Ziet, daar reikt hij hart en handen

 

Naar het volk, dat hij bemint,

 

Naar zijn teêrgeliefde panden,

 

Als een vader naar zijn kind.

 

‘Leev' de Vorst! God spaar' den Koning!’

 

Dat ontvloeit aan aller borst,

 

En in tempel en in woning

 

Rijst de beê voor d' eedlen Vorst.

 

 

 

O! die beê, niet voorgeschreven,

 

Maar gevloeid uit hart en mond,

 

O! die beê voor 's Vorsten leven

 

Klinkt weêrgalmend in het rond.

(*) De Oostersche volken.

[p. 608]

 

't Hollandsch hart kan zich verheffen,

 

Waar 't den besten Koning geldt;

 

't Kan den echten juichtoon treffen,

 

Waar het willem's deugd vermeldt.

 

 

 

Volken, die in 't zinloos woelen

 

Orde en Wetten stout beschimpt,

 

En uw schandelijk bedoelen

 

Met den schoonsten naam verglimpt;

 

Zoekt gij vrijheid? Ziet, haar tempel

 

Blijft gevest op Hollands grond;

 

Vrijheid van den echten stempel

 

Spreidt er steeds haar glansen rond.

 

 

 

Maar dat woest, onzinnig razen

 

Voor hetgeen gij vrijheid noemt,

 

Maar de geest, u ingeblazen,

 

Wordt in Holland diep gedoemd.

 

Ach! die geest, geen perk te zetten,

 

Sleept u in zijn dwarling voort,

 

En de stem van Orde en Wetten

 

Wordt in 't muitziek hart gesmoord.

 

 

 

Maar die stem altijd te smoren,

 

Volken, dat vermoogt gij niet;

 

Eens doet zich de waarheid hooren,

 

Eens herneemt zij haar gebied.

 

Zij zal 't driest geweld doen beven,

 

Schoon het stout den kop verheft;

 

Want haar kracht, waardoor 't moet sneven,

 

Drijft een' pijl, die zeker treft.

 

 

 

Vorsten, die aan 't hoofd der volken

 

Thans met zoo veel luister praalt,

 

Die door eervergeten tolken^(*)

 

't Lot van Holland stout bepaalt, -

 

Hoort, wat willem heeft gesproken,

 

Sterk in God, wiens hulp niet mist,

 

Schoon ons 't onregt komt bestoken:

 

‘Boven is mijn lot beslist!’

(*) De Vorsten en Tolken der Vorsten, waarvan hier en vervolgens sprake is, behoeven niet met den vinger te worden aangeduid. Geenszins allen zijn bedoeld.

[p. 609]

 

Met dat woord, misschien belagchlijk,

 

Vorsten, voor uw' trotschen waan,

 

Wachten we elk gevaar, hoe hagchlijk,

 

Durven we uw geweld weêrstaan.

 

‘Boven is ons lot besloten!’

 

Dat geeft troost en moed en kracht;

 

Woelt dan, Vorsten! woelt dan, Grooten!

 

Boven waakt nog de Oppermagt.

 

 

 

Op dan, Broeders, 't oog naar boven;

 

God regeert! dat geeft ons kracht.

 

Moedig handlen, vast gelooven,

 

En van Gode hulp verwacht!

 

Kracht en ijver ingespannen!

 

Regt en Onschuld gaan ons voor.

 

Dreigt dan, Vorsten! dreigt, Tirannen!

 

Eenmaal blinkt de waarheid door.

Julij, 1832.

b...