Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1832

Voorjaarszucht.

Laat and'ren, in vergulden wagen,
Langs straat en veld en wegen jagen,

Bij 't brieschen van hun hengstgespan;

Of in hun rijkbehangen zalen,
Bij 't klinken van kristallen schalen,
Zich bergen voor des levens kwalen, -

't Is vreugde, die ik missen kan.

Laat and'ren 't wigtig goudstuk kussen,
Of 't zwaar pakket van grootvaâr's Russen

Betasten, in hunn' schat verheugd;

Of 't kostbaar erfgoed duur verpachten,
Op bet'ren oogst en koopers wachten,
Naar 't eeuwig meer met ijver trachten, -

Ik gun aan hen ook deze vreugd.

[p. 375]

 

Mij roept het lagchend voorjaar buiten.

 

Daar, waar de nachtegalen fluiten,

 

Waar 't eenzaam woud mijn oog verrukt;

 

Daar treed ik langs de bloemtapeten

 

Met held're ziel en vrij geweten,

 

De borst door zorg niet opgereten,

 

Het hoofd niet moed'loos neêrgebukt.

 

 

 

Daar dringt geen jammertoon in de ooren,

 

Maar 't wiss'lend lied der vog'lenkoren

 

Galmt vrolijk door de takken heen;

 

't Is rust en vrede, die me omgeven;

 

Waarheen mijn vrije blikken zweven,

 

Is 't een vernieuwd, een juichend leven;

 

't Genot, het heil is algemeen.

 

 

 

Komt, menschen! komt - gij wilt genieten -

 

Ziet dan den halm naar boven schieten,

 

Ziet 't bloembed, ziet den bloesemknop!

 

Treedt, treedt Gods tempel, blozend, binnen;

 

Zijn stem doordringe u ziel en zinnen;

 

Leer, menschdom! hier elkaar beminnen;

 

Hef 't schuldig hoofd ten hemel op!

 

 

 

God zegent - en gij kunt vervloeken?

 

Hij helpt - gij kunt naar 't moordtuig zoeken?

 

Hij roept - gij hoort zijne almagt niet?

 

Hij geeft - en gij, gij sluit de handen?

 

Hij redt - en gij smeedt stalen banden?

 

Hij, Vader - en gij, dwingelanden? -

 

Gij kent den God der Liefde niet!

 

 

 

Komt, schaart u hier in 's Hoogsten tempel,

 

Betreedt den groenen, zachten drempel,

 

En heft den hoogen lofzang aan;

 

Zijn liefde doe uw liefde gloeijen;

 

Laat eendragt, rust en vrede bloeijen;

 

Geen distels, waar de rozen groeijen;

 

Geen Kaïns-oog grimme Abel aan!

 

 

 

Natuur! uw luister treft ons 't harte.

 

Zijn wij geschapen voor de smarte?

[p. 376]

 

Verdelging, moord, is dat ons doel? -

 

Neen! hier, hier is 't ons voorgeschreven:

 

In liefde en vrede en rust te leven,

 

Vereend naar hooger heil te streven;

 

Spreekt dat vergeefs tot uw gevoel?

Purmerende, Mei, 1832.

B.T.L.W.