Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1832

La Campagne de dix jours, couronne de victoire, offerte à S.A.R. le Prince d'Orange et à ses braves. Poeme traduit de a. van der hoop, jr., par auguste clavareau, Membre de la Société de Littérature de Leyde, Chevalier de l'Ordre du Lion des Pays-Bas. Amsterdam, chez Brest van Kempen. 1832. 8vo. 40 p. ƒ :-75.
Drie Liederen aan mijn(e) Medeburgers, door Mr. aeneas mackay, 2^e. Luitenant, 1^e. Afdeeling Zuid-Hollandsche Schutterij. Te Breda, bij F.P. Sterk. 1832. In gr. 8vo. 30 bl. ƒ :-30.

De Heer clavareau, die reeds zoo vele voortbrengselen

[p. 463]

der Nederlandsche Dichtkunst in Fransche verzen gelukkig had overgebragt, heeft zich, door de welgeslaagde vertolking van het bekende dichtwerk van den Heer van der hoop, de tiendaagsche Veldtocht getiteld, nieuwe aanspraak op onze hoogachting verworven. De Vertaler heeft zich doorgaans getrouw aan het oorspronkelijke gehouden; ook daar, waar klanknabootsing was, heeft hij die gelukkig wedergegeven, b.v. bl. 13:

Les roulemens lointains du tambour monotone;
Le cliquetis du fer des mouvans escadrons.

Bl. 23:

C'est l'heure, où, redoublé par l'écho d'alentour,
Roule, dans le lointain, le bruit sourd du tambour.

En in eene door den Vertaler ingevulde plaats, bl. 27:

Les bombes, les boulets autour de ces murs grondent;
A ce tonnerre affreux ses vieux échos répondent.

Jammer is het, dat clavareau de vijfvoetige en de Trochaïsche verzen, waar van der hoop zijne Alexandrijnen mede afwisselt, alle in Alexandrijnen vertaald heeft. Met de Trochaïsche verzen kon dit niet anders, uit hoofde van den aard der Fransche versificatie; maar zijn Prélude had den Voorzang toch zeer goed in décasyllabiques kunnen overbrengen. B.v. in plaats van:

Dans un triste repos, aux parois suspendue,
Lyre, pourquoi rester plus longtemps détendue, etc.

Pourquoi rester, aux parois suspendue,
Dans ton repos, ma lyre! détendue, etc.

Maar van der hoop's Zegelied wordt daarentegen in versificatie, ja zelfs in levendigheid van uitdrukking, door den Chant de victoire van clavareau, die in afwisselende maat en geheel muzikaal-lyrisch is, verre overtroffen. De invulling op bl. 24: A peine l'astre ardent, tot aan den voet der bladzijde, le désastre est pour eux, is echte poëzij, en wij juichen haar toe. Hetzelfde zij gezegd van de invulling op bl. 27: Une abbaye antique, tot: Offre à ton mur de pierre un mur de bayonnettes! Het spijt ons echter, dat hier juist bij die abbaye antique eene gaping of hiatus is. Men telle slechts:



bl̆e van invinc̄ibl̆e smelt in u van une, nĕ van une in ab van abbaye; maar nu zou ĕ van abbaye moeten smelten in an van antique, doch dan is er eene greep te kort, en men moet, om

[p. 464]

het vereischte getal in den slependen Alexandrijn te krijgen, lezen: , even alsof e in abbaye niet smelt, of wel alsof het ware ăbb̆ayē in plaats van ăbbāyĕ. Zoo vinden wij omgekeerd eene lettergreep te veel op bl. 19:



. Men zal, met eene dichterlijke, wij gelooven echter welnig gebruikelijke vrijheid, moeten lezen Bruxelle; dan smelt de ĕ in het volgende est, en de zaak is in orde. Bl. 20: Les pressent sous les murs ❘ , is zeker eene drukfeil voor Tongres: want ook hier zou Tongre en Tongr' en worden. Trouwens, het behoort ook Tongres (Tongeren) te wezen (Latijn Tungri).

En hiermede asscheid nemende van den Heer clavareau, gaan wij over tot de drie Liederen, met de daar achter gevoegde kleinigheden, gelijk de Schrijver ze noemt, van den Heer Luitenant mackay. Er is gang en vuur in, maar ook veel is alledaagsch. Het hier geleverde kan door met den grooten hoop van vaderlandsche stukjes; maar als de Heer mackay voortaan verzen uitgeeft, mag hij althans wel wat kiescher op zijne versificatie worden. Rein op zijn kon teeds moeijelijk door den beugel; maar bereîn, ongewone zamentrekking voor bereiden, op zijn, gelijk bl. 9, is waarlijk al te vrij, en laat zich volstrekt niet verontschuldigen. Dat het hier niet ontbreekt aan korte lettergrepen, die lang gemaakt worden, noch aan verwaarloosde smeltingen, laat zich reeds van zelve begrijpen. Plukt' en verdrukt' (bl. 25) aan 't eind van den regel, voor plukte en verdrukte, is insgelijks af te keuren. Regt aardig vinden wij het Gelegenheidsstukje, dat begint:

Wanneer men, aan den disch gezeten,

Zoo wat verandering begeert,

En menschen heeft, die rijmlaars heeten,

Dan zij 't alsof men commandeert:

Rekruten voor!

Toen niemand van Bourbons wou hooren

En Charles X een reisje deed,

Zag men Philippe op eens verkoren:

De wijze krijgsman zegt: dat heet

Contramarcheren op de plaats.

Zoo gaat dat geestige stukje voort, en wij zullen eindigen met het laatste commando: Vaandel op 't alignement!

Meng. No. IX. bl. 418. laatste reg. lees: uitkomst.