Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1832

Zamenstel der Christelijke Zedekunde, door Dr. F.V. Reinhard.VIIde en VIIIste Deel. Te Deventer en Franeker, bij A.J. van den Sigtenhorst en G. IJpma. 1830. 31. In gr. 8vo. 703 Bl. ƒ 8-: Bij Inteek. ƒ 6-:

Met deze twee Deelen heeft de Heer molhuysen gelukkig volbragt, wat van de opgenomene taak nog overig was gebleven. Reinhard's werk is, zoo als men weet, niet geheel ten einde gebragt. Het mogt hem niet gebeuren, dit zijn hoofdwerk geheel af te maken, waarnaar hij zoo vurig verlangd heeft. Wat wij van reinhard hebben, heeft hij zelf voor den druk overgeschreven, maar met achterlating der letterkundige aanmerkingen van § 478 tot het einde. Door krankte werd de groote reinhard verhinderd, in de laatste maanden zijns levens zich aan dit zijn werk zoo zeer over te geven, als het hem na aan het harte lag. Het is, ook zoo als het vertaald is, een aandoenlijk gedenkteeken van 's mans ijver en werkzaamheid, zoo lang hij leefde en werken kon, voor de goede zaak des Evangelies. Molhuysen heeft misschien wél gedaan, schoon hij ook door ons vroeger werd aangespoord de ontbrekende litteratuur aan te vullen, met hiernaar niet te luisteren, en hetgeen reinhard geleverd heeft zóó mede te deelen, als hij het gevonden heeft. Missen wij ongaarne hetgeen reinhard verder op zijne wijze, dat is: zeer voortreffelijk, tot luister en sieraad van dit zijn

[p. 286]

werk zou hebben gedaan, indien krankte en dood hem dit niet hadden belet, gebruiken wij dankbaar ook hetgeen na den dood van den voortreffelijken man (6 Sept. 1812) door hooger hand beveiligd werd in de voor Wittenberg zoo vreeselijke jaren 1813 en 1814, en wenschen wij Vertaler en Uitgevers geluk met de voltooijing van een werk, dat de droevige gebeurtenissen onzer dagen zekerlijk overleven zal.

Er blijft nu nog over de Bladwijzer, welke niet van reinhard's hand, maar naar zijnen wensch ontworpen en uitgewerkt is door c.f. bartzsch. Het vereischt vlijt en oplettendheid, het vierderlei Register voor deze vertaling in gereedheid te brengen. Met dit laatste Deel zullen wij dan in onze taal een werk bezitten, dat bij de vorige, min naauwkeurige, Nederduitsche uitgaaf reeds zoo algemeen getrokken was, en nu vooral niemands billijke verwachting zal te leur stellen.

De oorspronkelijke uitgaaf is IVter Band, in het jaar 1810, in het VIIde Deel vertaald van Seite 414 tot 744; Vter Band, in 1815, van Seite 1-381, in het VIIIste Deel. Hieruit ziet de Lezer, dat zelfs de Nederduitsche uitgaaf niet meer bladzijden heeft dan de Hoogduitsche. Bij deze voortreffelijkheid is druk en papier zoo als dat gewenscht kan worden, en dat alles tot geen' te hoogen prijs, zelfs buiten inteekening. Die Heeren Boekhandelaars verdienen allen lof.