Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1831

Aan mijnen neef Jan Willem Warnsinck, als luitenant der Amsterdamsche schutterij, met verlof, van het leger te velde teruggekeerd, den 17 september, 1831.

Voor Vaderland en Regt gevaar en dood te tarten,

Schenkt elk, die dit bestaat, eene onverwelkb're kroon;

't Erkentlijk Vaderland begroet hem als zijn' zoon,

En immer leeft zijn naam in aller dankb're harten.

Heil, driewerf heil zij u, die, uit den strijd gekeerd,

En juichende begroet door bloedverwant en magen,
De schoonste zegekroon op 't edel hoofd moogt dragen, -

De kroon, waarmeê de roem den dapp'ren held vereert.

Ik zong voor Nederland - gij hebt er voor gestreden;

Gods almagt was uw schild, in 't dreigend krijgsgevaar;

En thans, aan 't eind' der baan, door u met roem betreden,

Biedt Dichtkunst u de kroon, bij 't klinken van mijn snaar.

Ja, moed en heldendeugd blijft in gezangen leven;

Zoo leeft nog Fingal's naam in 't lied van Ossiaan.

De roem van Lier en Zwaard is boven 't lot verheven,

En blijft, al de eeuwen door, onsterflijk voortbestaan.

God dank! ik zie u weêr. 'k Ben trotsch op zulke Neven,^(*)

Ja, trotsch op 't edel bloed, waar ons geslacht uit sproot:

Reeds was, in vroegere eeuw, hun kenspreuk: vrij te leven,

Of, moest het zijn, hun trouw te staven met hunn' dood.^(†)

(*) De jongere Broeder van jan willem, mijn naamgenoot willem hendrik, hielp, aan de zijde zijns Broeders, vóór en op den 6 Augustus ll., bij Hechtel en Houthalen, de zege op den vijand bevechten.

(†) Het geslacht der herlijns, waaruit wij, van moederszijde, afstammen, heeft dit, reeds in de 16de eeuw, te Valenciennes, tegen de Ligue, en, later, bij het nemen van den Briel op den Spanjaard, getoond.

[p. 687]

 

God dank! ik zie u weêr. - Vrij moog' de beker klinken!

 

De dankstof, die God schonk, is boven maat en peil.

 

Lof, prijs en eer zij Hem, die ons dien kelk doet drinken,

 

En u - en ons geslacht - zij onverliesbaar heil!

 

 

 

w.h. warnsinck, bz.