Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1831

Vlugtige beschouwing der vraag: welke moeten, uit het dubbel oogpunt der welvaart en onafhankelijkheid, voor Noord-Nederland de onvermijdelijke gevolgen zijn van deszelfs afscheiding van België? Te Utrecht, bij N. van der Monde. 183 . In gr. 8vo. 76 Bl. f : - 75.

Recensent heeft met aandacht dit werkje gelezen. De Schrijver zoekt de verderfelijke gevolgen eener scheiding van België te betoogen, en na getracht te hebben de mogelijkheid der hereeniging aan te toonen, poogt hij de noodwendigheid daarvan te bewijzen.

De mogelijkheid der hereeniging grondt hij op het niet bestaan van blijvenden afkeer tusschen volken, op gemeenschappelijke herinneringen enz., en op de ondervinding der Belgen van de noodlottige gevolgen des opstands. De noodwendigheid der hereeniging beschouwt hij van de zijde der

[p. 597]

welvaart van binnen, en der veiligheid en onafhankelijkheid van buiten. De welvaart van binnen schijnt ons het voornaamste punt. Inzonderheid komt de Schrijver daarop neêr, dat alle volken handeldrijvend geworden zijn; dat dus ieder volk, bij het verloren gaan van den stapel- of commissiehandel, (dat is hier alle handel, welke niet met eigene voortbrengselen gedreven wordt) slechts een gelijksoortig aandeel in den algemeenen handel behouden kan, als het aan eigene voortbrengselen oplevert; dat Noord-Nederland arm in voortbrengselen is, doch, tijdens de vereeniging met België, de Belgische producten verzenden kon, en alzoo een' wezenlijken en bestendigen ruilhandel had; dat, door de scheiding, de nijverheid van België, die hare afzettingsplaatsen mist, wel vernietigd wordt, maar ook eveneens onze handel wordt benadeeld, als die nu, zonder inkomende regten enz., de Belgische voortbrengselen niet meer zal kunnen bekomen. Eindelijk meent de Schrijver, dat onze veiligheid en onafhankelijkheid van buiten door de scheiding gevaar loopen, als waardoor wij van een Rijk van 6,000,000 tot een van 2,500,000 zielen verminderd worden, en België vernederd wordt tot eene Fransche, Holland NB. tot eene Engelsche Kolonie, ja waardoor wij ook buiten staat geraken, onze eigene Volkplantingen te beschermen; terwijl eindelijk het geheele Statenstelsel van Europa uit zijn verband en evenwigt wordt gerukt.

Tegen deze gronden heeft Recensent voornamelijk in te brengen het volgende:

De hereeniging met België is niet mogelijk: want zij zou thans moeten plaats grijpen; en al bestaan er geen blijvende antipathiën tusschen volken; al ware derhalve de hereeniging honderd jaar later mogelijk, tegenwoordig (en dit is hier de vraag) is zij ondoenlijk. Ook zijn de herinneringen van Belgen en Hollanders meest van vijandigen aard tegen elkander, en de verbroedering is sedert den laatsten opstand niet bijzonder toegenomen! Ook is het karakter der Belgen zoo veranderlijk, dat zij heden zich, althans schijnbaar, in opregtheid aan ons zouden kunnen aansluiten, en over een jaar met de eigenste verbittering weder tweespalt veroorzaken. Nu de mogelijkheid der hereeniging niet meer bestaat, zal de noodwendigheid wel van zelve wegvallen. Doch ook hieromtrent willen wij het een en ander aanmerken. De welvaart van binnen werd door de Belgische nijverheid meer onderdrukt dan onder-

[p. 598]

steund; zelfs werd de vrijheid van den handel, inzonderheid den graanhandel, er zeer door benadeeld. De scheiding zal onze Noord-Nederlandsche nijverheid doen herleven, en de producten daarvan, zoo wel als van onze volkplantingen, zullen den handel wel zóó veel toevoeren, dat hij zich niet tot opkoopen en verzenden van vreemde voortbrengselen zal behoeven te bepalen. De veiligheid en onafhankelijkheid van buiten kan beter worden gehandhaafd met eene zwakker bevolking, eene kleinere land- en zeemagt, die zuiver vaderlandsgezind is, en, zoodra het op de verdediging van den geboortegrond aankomt, geene partijschap of verdeeldheid kent, dan met eene talrijker bevolking en een sterker leger, wat het aantal betreft, doch waar men niet op rekenen kan, zoo min tot bewaring der binnenlandsche rust, als tot verdediging van het Rijk tegen een' buitenlandschen aanval. Om niet eens aan te voeren, hoe sterk tegenwoordig onze krijgsmagt is, en hoe veel zij boven de Belgische vooruit heeft; is het niet beter, met 40,000 man getrouwe troepen te velde te trekken, dan met 120,000, maar waaronder 80,000 verdachten? En zou niet het wederkeerig wantrouwen de overwinning voor de Nederlanders, zoo de Belgen daaronder begrepen waren, onmogelijk maken? Ja zelfs Holland-alleen, maar het onverdeelde en dappere Holland, zal veel meer ontzag bij de vreemde Mogendheden verwekken, dan het staag wankelend Rijk der Nederlanden gelijk het was. Indien wij reeds vóór den tegenwoordigen oorlog van dat gevoelen waren, wij worden er dagelijks meer in versterkt. Neen! geene verbroedering met de onderdanen van leopold den Overweldiger! geene verbroedering met de blaauwkielen! geene verbroedering met de vlugtelingen bij Ravels, Hasselt en Leuven, met de niëllons, de daines en de tieckes de terhove! Leve de Koning! leve de Prins van Oranje en geheel het Koninklijk Huis!