Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1831

Pauline Selbach, of de Gevolgen der IJverzucht. Door Rosalie Müller. Uit het Hoogduitsch vertaald door D. Bomhoff, Hz. II Deelen. Te Kampen, bij K. van Hulst. 1830. In gr. 8vo. Te zamen 408 bl. f 3-90.

Bij het aankondigen van oorspronkelijke stukken moge het nuttig zijn, tot aanmoediging van eerstbeginnende schrijvers, het goede, dat er in is, voordeelig te doen uitkomen, en zoo te doen blijken, dat derzelver autheur eenen goeden aanleg bezit; maar bij eene beoordeeling, die hoogstwaarschijnlijk niet onder het oog van den schrijver of de schrijfster zal komen, is dit het geval niet; daar is eeniglijk de vraag, of het vertaalde werk, als een meesterstuk in zijne soort, ook verdient door de vertaling buiten deszelfs eigenlijken werkkring bekend te worden. Zulk een meesterstuk is, naar ons oordeel, deze roman niet. Wij willen niet ont-

[p. 419]

kennen, dat het doel en de heerschende geest in dit verhaal zedelijk goed is; dat de karakters en de aaneenschakeling der gebeurtenissen natuurlijk zijn, en dat uit de schets, door eene meesterhand, niet een levendig en treffend tafereel zou te maken zijn: maar hier is alles zoo flaauw, zoo wijdloopig voorgesteld, dat het voorname doel van eenen roman, in zoo ver hij de behandeling van eene zedelijke waarheid behelst, om namelijk dezelve meer levendig en onderhoudend voor te stellen, dan dit geschieden kan in een doorloopend en gestreng betoog, in het geheel niet bereikt wordt. Integendeel, wij gelooven, dat zelfs de meest verwende romanlezer met nog minder verveling een, in deelen en onderdeelen gesplitst, betoog over de IJverzucht zal lezen, dan dezen roman. Het lust ons niet, eene schets mede te deelen van het verhaal, hetwelk, als 't ware, bedolven ligt onder eenen vloed van langdradige uitweidingen, en ons deed denken aan de soep, waarin de stukjes vleesch, even als de matrozen van Aeneas, waren rari nantes in gurgite vasto. Wij ergeren ons, zoo dikwijls onze vertalers, (immers de uitgevers kunnen hier, met den besten wil, niet altijd uit eigene oogen zien) door het overbrengen van onbeduidende voortbrengselen van vreemden bodem, aan de smaalzucht der buitenlanders op onzen letterkundigen smaak voedsel geven, en hopen, dat ons lezend publiek dergelijke speculatiën op deszelfs leeslust niet meer zal aanmoedigen, dan zij verdienen.