Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1831

Les signes du temps, ou l'avénement du règne du Seigneur. Sermon de J.H. Merle d'Aubigné, M.D.S.E. Pasteur, Président du Consistoire de l'Eglise Evangélique Protestante Française et Allemande à Bruxelles, prononcé à la Haye, le 10 Oct. 1830. A la Haye et Amsterdam, chez les Frères van Cleef. 8vo. 37 pag. f : - 50.

De Heer merle d'aubigné, ten gevolge van de bekende schand- en treurtooneelen uit Brussel geweken, vertoefde eenigen tijd in den Haag, en sprak aldaar in de kerk der Walsche gemeente deze Leerrede uit, welke, bij zijn vertrek in handen van vrienden gelaten, om de belangrijkheid (naar luid van het Voorberigt) is uitgegeven. Naar aanleiding van Matth. XXIV:25-36, wilde de Prediker zijne hoorders opmerkzaam maken op de teekenen des tijds, of op de toekomst des Heeren. De drie vragen, vs. 3 voorkomende, moeten, volgens zijne meening, op drie verschillende gebeurtenissen betrekking hebben. De eerste, van vs. 8 tot 24 beantwoord, ziet op de verwoesting van Jeruzalem, de derde (vs. 36 enz.) op het einde der wereld; maar de tweede zou het tijdperk, waarin wij thans leven, betreffen en dus voor ons hoogstbelangrijk zijn, daar christus van vs. 25 tot 36 de uitbreiding van zijn Koningrijk over de gansche aarde aankondigt. Bij drie punten zocht de Leeraar zijne hoorders te bepalen: I. de teekenen der komst van het Rijk des Heeren; II. de komst van dit Koningrijk, en III. toepasselijke leeringen, daaruit voortvloeijende. Het is geen gewoon onderwerp, zegt hij, maar de omstandigheden zijn ook ongewoon, en regtvaardigen dus zijne keuze, terwijl hij de hoorders op-

[p. 339]

wekt, om alles te onderzoeken en het goede te behouden. Recensent gelooft, dat het Christendom algemeen kan en zal worden, maar zou toch Joan. X:16 geenszins als bewijs voor deze stelling aanhalen. De vertreding van Jeruzalem, Luk. XXI:24, (hier is verkeerdelijk op Matth. XXIV:14 verwezen) vergeleken met Rom. XI:25, is, volgens d'aubigné, het eerste teeken. Het tweede meent hij vs. 24 vóór den tekst te vinden, en het derde in den tekst en in de gebeurtenissen, die wij thans beleven. Over de beloofde komst van christus verklaart de Prediker zich nader, en wil daardoor verstaan hebben de vestiging van het Koningrijk des Heeren, of de uitbreiding des Christendoms onder alle volken. Islamismus en Papismus moeten dus vallen - bijgeloof en ongeloof zullen ophouden; dan maakt ware godsdienstigheid de menschen gelukkig. Met eene ernstige opwekking tot zedelijke verbetering wordt besloten.

Wegens de bepaalde ruimte van dit Tijdschrift, kan Rec. niet verder in bijzonderheden gaan. Hij hoopt ook op eene eindelijke algemeene zegepraal des reinen Christendoms, maar ziet in de tegenwoordige woelingen geenszins zoo gunstige voorteekenen, die spoedige algemeenwording aanduiden; alhoewel het waar is, dat tijdperken van ongemeene ontwikkeling tevens zeer treurige verschijnselen opleveren, uit hoofde van hevigen strijd tusschen licht en duisternis. Op eenige redeneringen van den Walschen Prediker, (Zwitser van afkomst, zoo Rec. meent) op tekstverklaring en aanhaling van Bijbelplaatsen zoude hier en daar nog al iets aan te merken zijn.