Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1831

Opheldering over de Gebeurtenis van den Prins van Oranje en de goede verwachting van ons Vaderland, door J^s. Landgraaff. In gr. 8vo. 23 Bl. f : - 30.

Den eerzamen j^s. landgraaff, Mr. Schoen- en Laarzenmaker te Amsterdam in de Spiegelstraat, van wien wij vernamen, dat hij zijn beroep zeer wel verstaat, moeten wij welmeenend toeroepen: Schoenmaker, houd u bij uwe leest! Immers zijn Ed. is even min, als die schoenmaker een apelles was, een feniks van het schrijversgild; en wij zijn nederig genoeg van te gelooven, dat hij, door onze aanhaling van dien vermaarden uitroep, niet eens die soort van onsterfelijkheid zal verwerven, welke zijnen Confrater, alouder gedachtenisse, daardoor ten deel viel.

De man, die zich tot verdediger van eenen Persoon zoo wel, als van zaken opwierp, wiens handelingen en welker zamenhang welligt de Geschiedenis eerst ten volle zal opklaren, nam inderdaad eene zware taak op zich, daar die zelfs door den Grave van hogendorp geenszins tot algemeen genoegen is volbragt. En wij kunnen daarin geene andere bedoeling vinden, dan het verlangen, om, op een fraai geschilderd uithangbord, der gapende menigte met vergulde letteren te mogen doen lezen: gepatenteerd schoen- en laarzenmaker van z.d. hoogheid, den prinse van oranje. Welk streelend loon wij hem dan ook gaarne gunnen, en tot bevordering waarvan wij onze Lezers op een klein proefje van letterlijk afgeschrevene schoenmakerswelsprekendheid willen vergasten:

‘Wanneer een braaf man zijn eer wordt ontrooft, en met schande beladen, een onschuldige weg, om het edelsten wat hij bezit te derven, en men is overtuigd van zijn onschuld, en kan het alle Regtbanken bewijzen, gebied het dan niet de Christelijke pligt om het te doen? hoe veel te meer, wanneer het betreft een bijzonder Persoon als de prins van oranje, die God bestemd heeft, indien hij zijn leeve spaart, als het hoofd des Vaderlands te plaatsen.’

‘België werd verheven tot een land van weelde en

[p. 232]

pracht, dartelheid en losbandigheid was haar eelement, gelijk de visschen in de zee; hare steden werden Capernaums: versleetene huizen wierden als door een toverslag veranderd in palijzen,’ enz.

‘Toen de Prins de eene taak had volbragt, stond hij gereed voor de andere, het Kongres zoude in Engeland worden gehouden, om over de zaak van Holland en België te handelen, hij begeeft zich naar Engeland, om in eigen persoon dezelve bij te wonen, hij reekend het, daar men zelfs niet en is, wordt uw hoofd niet gewassen, en zoo toond hij, die de Koe toekomt vat hem bij de Hoorns; de Heer was hier beter dan de Knegt, zijn eersten werk nog het tegenwoordige was niet geschikt, als alleen voor hem, hij kon de zaak van België en zijne handelingen voordragen, de regten van zijn Vaderland voorstaan, wat heeft hij al niet gedaan om België te bevrijden, van al die jammer waar zij zich moetwillig ingestort hebben, deze zijne handelingen kunnen anders niet als voor eene zuivere Regtbank, dan ten voordeele van ons Vaderland afloopen, gene verwijting zal hij horen, edelmoedigheid zal hem worden toegekend; zijne handelingen zal de misdaad van België vergrootten, zoo dat zij in dit licht beschouwd, onvergevelijk zijn. Dit was natuurlijk onze verwachting, maar hetzelfs belang, die verbreeker van billijkheid en regt, ziende wij op het onverwagt als door een Microskoop in het Kongres te voorschijn treden, moest nu niet de Prins en Konings Gezanten voor het geweld bezwijken.’