Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

Invloed der maan op het houtgewas.

De Opperhoutvester sauer in Selan heeft de opmerking gemaakt, dat van den tijd af, waarop het nieuwe maan is, tot aan volle maan, de sappen in de houtplanten tot de spits toe opstijgen. Al het hout, 't geen op dien tijd gehakt wordt, droogt slecht, splijt ligt, en wordt weldra wormstekig; het is daarom tot timmerhout van korten duur. Ten tijde der afnemende maan gaat het sap in het hout terug, en het bevat vooral in het laatste kwartier weinig sap; het hout is ook digter, duurzamer, en hij raadt gevolgelijk aan, al het hout, hetgeen tot timmerwerk en anderen arbeid gebruikt wordt, in het laatste kwartier te hakken. Stekken, daarentegen, worden het best bij wassende maan genomen, zoo als ook het snoeijen dan beter geschiedt. Deze opmerkingen zijn

[p. 355]

van een' man, die meer dan twintig jaren dit vak theoretisch en praktisch beoefend heeft. Zij schijnen, zonder vooroordeel, alleen uit waarneming te zijn afgeleid. Men moge al in de physiologie der planten zulk een stijgen en dalen der sappen moeijelijk zonder eenige wijziging kunnen aannemen, bekend is het echter, dat in het najaar en 's winters de sappen meer naar den wortel gaan, die in het voorjaar en in den zomer naar boven stijgen. Waarom zoude er niet iets dergelijks, in mindere mate, door den invloed der maan kunnen worden te weeg gebragt? Het is voorts het eenige voorbeeld niet van waarnemingen, die den invloed der maan op bewerktuigde wezens schijnen te bewijzen. Visschers weten er van te spreken, zoo wel als tuiniers en artsen van den eersten rang. Zulks vindt echter tegenspraak bij theoristen, die zich tot regel schijnen te stellen, alles, wat zij niet weten, hoe het geschiedt, aan te zien als niet geschiedende.