Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

Iets over voedsel en voeding.

Men gelooft, in het algemeen, dat geconcentreerd voedsel, als b.v. bouillon, dierlijke en plantaardige geleijen enz., zeer voedzaam is. Maar Dr. magendie en anderen hebben waargenomen, dat personen, die zich aan dusdanige proef onderwierpen, spoedig hunne lijvigheid en krachten verloren; - dat een hond, wien men niets anders gaf dan sterke bouillon, schielijk vermagerde en weldra stierf; en zij verzekeren, dat zulks op den sterksten mensch even zoo zou werken; - dat een hond, met keurig wittebrood alleen gevoed, hetgeen geacht wordt als de meest voedende spijze, niet langer dan veertien dagen in leven blijft; - dat een konijn, aan hetzelfde diëet onderworpen, binnen tien of twaalf dagen sterft, met alle kenteekenen van den hongerdood; - dat een ezel, met in water gekookte rijst gevoêrd, den vijftienden dag niet overleeft; - dat honden, uitsluitend met

[p. 274]

suiker gevoed, welke desgelijks voor zeer voedzaam wordt gehouden, na verloop van eenige dagen omkwamen. Zoodat eene verscheidenheid van spijze en een zeker volumen noodwendig schijnen ter voeding. Men hebbe zich alzoo, volgens hunne bewering, wel zorgvuldig te wachten, van aan kranke, zoo wel als aan gezonde personen niet dan eene of twee soorten van geconcentreerd voedsel te vergunnen; daar hetzelve, ook in den staat der gezondheid, in de maag gist, in stede van verteerd te worden, en gevolgelijk niet voedt: waaruit volgt, dat hetzelve altijd met eenige andere zelfstandigheid, vooral met brood, moet worden toegediend. Dr. magendie verhaalt, ten bewijze van het aanbelang van het volumen des voedsels, de navolgende opmerkelijke Anekdote: Tegenwinden hadden een koopvaardijschip zeer verre uit zijnen koers gedreven. Met schrik ontwaarde de Kapitein, dat hem levensmiddelen ontbraken, om de reis te volbrengen; zoodat hem weldra niet dan meel, en wel in eene geheel ontoereikende hoeveelheid, overschoot. Op staanden voet, echter, vond hij er iets op uit. Hij liet eenige planken zagen, en, nadat hij het zaagsel had gezeefd, vermengde hij zulks met het meel. Dit meel, aldus gemengd, werd dagelijks tot grof brood gekneed, hetwelk de equipagie, gedurende het overige van den togt, voor den akeligen hongerdood behoedde; hoewel houtzaagsel voorzeker geenerlei voedende deelen bevat.