Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

Verslag van eene improvisatie van den vermaarden Sgricci.

Een talrijk en aanzienlijk gezelschap vervulde op Donderdagavond, 13 April II., de Concertzaal in de straat Cléry te Parijs. De naam des Improvisators, en het verbazend verschijnsel van een Treurspel, in een oogenblik ontworpen en als 't ware in éénen adem uitgesproken, ziedaar meer dan toereikende beweegredenen, om dien buitengewonen toeloop te wettigen. De kristallen vaas, rondgaande in bak en loges, ontving meer dan zestig briefjes. De voorgestelde onderwerpen werden onderworpen aan het oordeel der vergadering, welke dido, manlius, de Dood van cesar, leonidas, de Dood van frederik den grooten, enz. enz. verwierp. De aangenomene onderwerpen waren, onder anderen, masaniello, ines de castro, faliero, ugolino, francesco de rimini, de Dood van hendrik den III, die van hendrik den IV, en bovenal de Verwoesting van Missolonghi, welke laatste op een twaalftal briefjes stond vermeld. Thans ging men over, om, bij het lot, een dezer onderwerpen te kiezen. In eene andere kristallen vaas een' geruimen tijd omgeschud zijnde, trok de hand eener Dame francesco de rimini. Het publiek hetzelve afkeurende, werd de vaas aan eene andere Dame aangeboden, welke faliero trok. Nieuw geschreeuw, vernieuwde afwijzing! Na eene vrij langdurige opschudding werd bepaald, dat het lot ten derden male geraadpleegd, en dat alsdan het getrokken onderwerp, welk ook, zoude behandeld worden. Eene jonge Dame trok ten laatste de Verwoesting van Missolonghi; en een tot driewerf herhaald algemeen handgeklap bewees, hoe veel belang men stelde in de behandeling eens onderwerps, waaromtrent het bovendien voor elk blijkbaar was, dat de Improvisator dit bij geene mogelijkheid in zijne portefeuille konde hebben. De Heer sgricci scheen gemelijk, dat hem een onderwerp ter behandeling werd opgelegd, dat aan de Staatkunde grensde; maar men zeide hem, dat het hier geene Fransche Staatkunde gold. ‘Was men,’ vroeg

[p. 344]

hij verder, ‘er wel zeker van, dat Missolonghi inderdaad verwoest was? Zoo vele valsche nieuwstijdingen waren reeds gelogenstraft geworden,’ enz. Eindelijk verklaarde hij, dat hem zelfs de namen der Helden, welke hij moest bezingen, onbekend waren. Toen stond een Griek op, en noemde hem bozzaris, costa, nanti en karaïskaki, en den Aartsbìschop joseph. ‘Ik kan,’ sprak de Dichter, ‘den ganschen Staf niet in mijn Treurspel opnemen; ik kies alzoo den Aartsbisschop en costa; sophia, echtgenoote van costa, zal de nicht zijn van genoemden Bisschop. Ook ibrahim en een zijner vertrouwelingen zullen verschijnen.’ Hier riep het geheele publiek, als uit éénen mond: ‘De eerlooze selves! selves, de Renegaat! selves, de schandvlek van Frankrijk!’ - ‘Zeer wel, Mijneheeren! Verplaatst u thans, met mij, op de plaats der gebeurtenis. De muren van Missolonghi, door herhaald bestormen alleen zich nog bepalende tot een' enkelen toren en eenige werken; meren, gevormd door de wateren van den Achelöus; de graven van marco bozzaris, van Lord byron en den Generaal normann; eindelijk de zee, met eene ondergaande zon.’ Na deze kleine voorbereiding verzamelde de Improvisator, een oogenblik, zijne gedachten, en declameerde toen ongeveer tweeduizend verzen, zonder eene seconde te verpoozen, en met de snelheid van iemand, die een handschrift voordraagt. De ingeving fonkelde in zijne blikken; nu zette hij zich, dan ging hij het tooneel op en neder, van hetwelk hij sprak; het zweet, dat van zijn voorhoofd gudsde, terwijl hij onophoudelijk met de hand de digte, zwarte lokken van hetzelve ter zijde schoof, verkondigde den innerlijken arbeid des volkaans. Ter naauwernood was men zelve in staat om adem te halen, bij het aanschouwen dezer wonderbare schepping, door de kracht van het genie eens menschen in één' enkelen worp gebaard, ontwikkeld en voltooid. De lier van metastasio zelf slaakte geene zachtere toonen, dan die van onzen Dichter, wanneer hij zijne stem leende aan een koor van maagden en kinderen, nog te jong om deel te nemen aan den krijg. De Aartsbisschop joseph praalde, als 't ware, in Goddelijken glans, hetzij hij het brood des levens uitdeelde aan de Christenhelden, welke de woede des Muzelmans stond weg te maaijen, hetzij hij de vergiffenis verwierp, den Grieken bij monde van den Rencgaat selves aangeboden, vóór de noodlottige ontknooping. - Wel is waar, het was geen eigenlijk Treurspel, hetwelk de Heer sgricci improviseerde; maar de schuld hiervan was in het onderwerp, niet bij den Dichter gelegen. Door de hulpmiddelen van zijn genie alleen wist hij, gedurende twee volle uren, aller ziel te bemagtigen, en dezelve beurtelings met schrik en medelijden te vervullen.