Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

Persoonsbeschrijving van Ibrahim-Pacha.

(Souvenirs de la Grèce, par M. h. lauvergne.)

De gestalte van ibrahim-Pacha is boven de middelbare; zijne lijvigheid dreigt, hem eerlang tot een dikbuik te zullen maken; zijne bewegingen naderen het plompe; zijne houding verkondigt niets deftigs of uitstekends. In den eersten opslag heeft zijn voorkomen iets zachts en vrolijks, dat verbaast. Men verbeelde zich een klein aangezigt, met grijze, ligtbewegelijke en zelfs streelende oogen; een' altijd lagchenden mond; gelaatstrekken, bestendig helder, en met sproeten als gespikkeld. In weerwil der vroegtijdige rimpels aan de slapen, en der vooruitstekende ooghoeken, schijnt hij nog jonger dan hij is, t.w. 37 jaren. Niets duidt bij hem een verheven karakter of opmerkelijke hoedanigheden aan. Men zegt van hem, dat hij woest en wreed is geweest van zijne teederste kindschheid af, en zijn leven strekt daarvan ten bewijze; maar ik zou een' lavater hebben durven uitdagen, om op zijn gelaat de sporen aan te wijzen, die daarvan ten kenmerk strekken. Ik heb hem gezien in een oogenblik van misnoegen, en ik kan verzekeren, dat hij geenszins het voorkomen had van een' moordenaar: zal men te zijnen aanzien zeggen, dat de gewoonte het gevoel verstompt? - Zijne kleeding is zeer eenvoudig, en men herkent hem alleen aan den stoet van Krijgsofficieren,

[p. 341]

die hem op zijne togten vergezellen. In het veld leidt hij een sober en geregeld leven, rookt altijd, en drinkt zeer dikwijls koffij. Zijne tent is desgelijks doodeenvoudig, zich in geenerlei opzigt van die der overige Opperhoofden onderscheidende. - Alvorens van zijn karakter te gewagen, is het van belang op te merken, dat de Zoon van mehemed behebt is met eene tusschenpoozende hersenkwaal, welker uitwerksels zich naar buiten openbaren door stuiptrekkende bewegingen en luide en afgebrokene klanken of geschreeuw. Men verzekert, en dit is geenszins onwaarschijnlijk, dat, na een' eersten aanval, hem een stilzwijgen bijblijft, door niets te verstrooijen; alsdan is hij dezelfde mensch niet meer, en de uitsporigheden van zijn karakter zijn de gevolgen van eenen toestand, waarin hij zichzelven geen meester is. - Ibrahim is even ongeletterd als zijn Vader, en is daarenboven altijd van alle ernstige studiën afgetrokken geworden door zijnen geweldigen hartstogt voor de vrouwen, waaraan men ook de kwaal toeschrijft, welke hem foltert. Hem ontbreekt echter geen doordringend oordeel, en hij weet zich steeds boven hen, die hem omringen, te verheffen, door zijn verregaand wantrouwen, en de minachting, welke hij jegens allen voedt. Hij is eerzuchtig op de wijze der Turken; hij waant, dat hij bekwaam is, alle de waardigheden te bekleeden, welke de Sultan hem wel gelieft op te dragen.