Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1826

Waarneming van een wanstaltig geboren kind.
Door M^s. Dingemans, Med. Doct. te Kleef.

Ofschoon de natuur in de vorming harer schepselen onderworpen is aan de haar eenmaal opgelegde wetten, en dezelve in het algemeen gehoorzaamt; zoo ziet men toch dikwerf, dat zij zich aan afwijkingen schuldig maakt, waardoor misvormingen, ja wanschepsels, ook onder het menschelijk geslacht, ontstaan, die, zoo zij konden blijven leven, tot last van zichzelven en de maatschappij zouden verstrekken. De volgende zonderlinge waarneming is daarvan wederom een sprekend bewijs.

Den 12 Januarij l.l. verloste alhier eene vrouw van 27 jaren, zeer natuurlijk en voorspoedig, van haar eerste kind, zijnde een meisje. Al aanstonds bemerkte men eene ongewone gedaante en wankleurige zwelling van den buik des pas geboren kinds, welke de aanwezigen bewoog mij te doen roepen.

Ik vond eene verbazend groote zwelling, of liever op-

[p. 207]

gevulden zak, die als uit den buik voortkwam, eene algemeene buikbreuk vormde, en alleen door het peritoneum gemaakt was, dewijl de integumenta communia benevens de musculi abdominales ontbraken, beginnende omtrent 1½ duim beneden het cartilago ensiformis en eindigende even boven de synchondrosis ossium pubis, hangende door hare zwaarte over de genitalia, en kunnende men deze weeke zwelling van daar eenigermate opligten. De funiculus umbilicalis, die zeer uitgezet was en de gedaante had van een met vocht opgevulden darm, bevond zich niet in het midden, maar aan de onderste afdeeling van dezen zak, die toen, even na de geboorte, zeer doorschijnend was, zoodanig, dat men in het middelste deel des gezwels naar de linker zijde, omtrent eene groote handbreedte boven de funiculus umbilicalis, twee omwindingen der darmen duidelijk kon zien. De geheele zwelling was wankleurig, het onderste deel groenachtig geel, en hare gedaante geleek naar de galblaas van een rund. De lengte van dezen zak, van boven af tot aan deszelfs onderste einde, bedroeg 10½ duim, en de breedte, van de eene naar de andere zijde, 8½ duim, Rijnlandsche maat. Voor het overige was dit kind welgemaakt, zag er welvarend uit, en alle andere uiterlijke deelen waren welgesteld. Ik beval, het los in te bakeren, en de zwelling tegen alle drukking te beveiligen.

Den volgenden dag bezocht ik, met den Kreitsphysicus Dr. von velzen en den Kreitschirurgus krüger, welke Heeren ik daartoe genoodigd had, andermaal dit wanstaltig kind. Ik vond het zeer vermagerd; de zwelling was minder doorschijnend, misschien omdat de oppervlakte drooger was geworden; het had in 24 uren tweemaal afgang gehad, goed geurineerd, en nam suikerwater met melk. Het was duidelijk te bespeuren, dat dit schepsel niet lang leven zoude, en wij namen voor, hetzelve na den dood naauwkeurig te onderzoeken. In de laatste 12 uren vloeide er in menigte eene slijmige stoffe uit de navelstreng, veel gelijkende naar het liquor amnii. In dien tijd nam het van oogenblik tot

[p. 208]

oogenblik merkbaar af, en scheen als te verdorren; en, nadat het 60 uren geleefd had, stierf hetzelve.

Na den dood vonden wij de lengte des kinds 18 duim R.m. te bedragen, en de geheele zwaarte slecht 5¼ pond gemeen gewigts. Men moet vaststellen, dat hetzelve bij de geboorte zwaarder was, en in den korten tijd, dat het ex utero leefde, verbazend afnam: want bij de geboorte was het zeer gevuld, en werd telkens magerder en kleiner.

Bij het onderzoek, dat niet vroeger dan 1½ etmaal na den dood konde geschieden, vonden wij de gedaante van den zak veel platter en eenigzins zamengevallen door het verlies van vocht uit de navelstreng en uit eene en andere kleine opening in den zak zelv', waardoor het telkens uitsijpelde. Het peritoneum van boven tot onder geopend zijnde, vonden wij aan deszelfs binnenste oppervlakte een vrij vast musculeus weefsel, uit onderscheidene vezelen zamengesteld, en daarmede, gelijk aan de ingewanden in deze holte besloten, zeer vast vereenigd. Dat dit weefsel in de plaats van het omentum, waarvan wij anders geen spoor vonden, door de natuur was gevormd, kwam ons zeer waarschijnlijk voor. Intusschen vonden wij eene aanzienlijke hoeveelheid stinkende ichor, die wij opruimden. Hoe zeer de lever bij vruchten en pas geborenen naar evenredigheid veel grooter is dan bij volwassenen, zoo vonden wij toch dit ingewand van zulk eene buitengewone grootte, dat hetzelve de ruimte van meer dan twee derde gedeelten van den zak, het geheele bovenste en regter zijdelijke deel van denzelven, innam, en dus ruim een derde had der grootte van het kind, en van eene vaste substantie, dat het bij de doorsnijding meer naar een spierachtig deel, dan naar een zacht vaatachtig ingewand geleek, bevattende veel zwart gekleurd bloed in zich; de achterste en onderste leverkwab in 't bijzonder was ongemeen dik en breed, en de vesica fellis naar evenredigheid zeer klein. De intestina hadden slechts twee zwakke omwindingen, en waren, even gelijk de maag, voor het meerderdeel door de uitgebreidheid van de lever

[p. 209]

bedekt. Zij hadden hunne natuurlijke kleur niet, maar veeleer het aanzien van gemacereerde musculeuze, dan wel van membraneuze deelen. Het gansche darmkanaal was korter dan het behoorde. De milt en het pancreas waren natuurlijk gesteld.

Alle de ingewanden van den buik hadden eene verkeerde plaatsing ondergaan, en waren te zamen en onder elkander naar alle zijden zeer vast vereenigd.

De borst scheen aan hare basis hooger dan natuurlijk; maar de ingewanden, in deze holte besloten, waren gezond. De longen schenen wat te hoog gekleurd, en het zeer teeder pericardium vonden wij door een vast vliezig verlengsel aan het diaphragma tamelijk vast vereenigd. De vena cava was buitengewoon groot en dik; de regter holte van het hart gevuld met een donker zwart bloed, en de linker geheel ledig.

Men behoeft hier niet lang naar de oorzaken te zoeken, waarom dit kind van het oogenblik zijner geboorte zoo zeer afnam, en niet langer dan zestig uren leefde. Hoe kon hier, bij zulk eene sterke vasthechting der ingewanden, en bij zulk een te kort darmkanaal, de motus peristalticus - hoe, bij zulk eene uitgebreidheid en ontaarding der lever, de menging van het bloed en de afscheiding der gal naar behooren plaats hebben? Wat is hier van de chylificatie, assimilatie, animalisatie en nutritie, bij zulk een voorwerp, en wat eindelijk van den omloop des bloeds, bij zulk eene desorganisatie, en uitermate wijdte der vena cava, en der vasthechting des pericardiums aan het diaphragma, waardoor het hart in deszelfs beweging moest belemmerd zijn, te denken? - Ieder ontleed-, natuur- en ziektekundige kan het resultaat gemakkelijk opmaken.

Dat de nisus formativus, in dit voorwerp, eene zeer verkeerde rigting genomen heeft, lijdt geen twijfel; maar het is toch niet minder duidelijk, dat de natuur in hare werkingen zich gelijk blijft. In het onderhavig voorwerp scheen zij innerlijk datgene te hebben willen daarstellen, waarin zij uiterlijk belemmerd werd. De uiterlijke bekleed-

[p. 210]

selen en de spieren van den buik ontbraken; en dit gaf zeker aan de eene zijde gelegenheid, dat, het peritoneum alleen niet sterk genoeg zijnde, om de partes contentae in evenwigt te houden, de ingewanden met het buikvlies naar buiten moesten uitpuilen, en eene algemeene buikbreuk vormen. En evenwel scheen zij daarin te hebben willen voorzien, door aan de inwendige oppervlakte van het buikvlies een vrij sterk spierachtig weefsel te formeren, om hetzelve meerdere kracht bij te zetten; hoewel zij te gelijken tijde, - hier van de gewone plaats afgeweken - door eene te groote vastheid van weefsel en uitgebreidheid van ligchaam, de lever, zoo wel als de darmen, misvormde. Hetgeen dus de natuur in het eene geval en op de regte plaats niet kon, wrochtte zij op eene andere, waar zij geen' tegenstand scheen te ontmoeten, en, van hare gewone wetten afwijkende, bleef zich toch in hare vormkracht gelijk.